19 ΓΛΑΣΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ;

Σαν σήμερα, 2 χρόνια πριν, πυρκαγιές κατέκαιγαν τη χώρα, αφήνοντας πίσω τους τεράστιες καταστροφές στο δασικό πλούτο και στο αγροτικό κεφάλαιο και το χειρότερο, 70 νεκρούς. Ωστόσο, η σημερινή μέρα αντί για μέρα μνήμης και περισυλλογής, είναι άλλη μια μέρα καταμέτρησης ζημιών πάνω από τα αποκαΐδια εκατοντάδων χιλιάδων κατεστραμμένων στρεμμάτων.

Πόσο αλλιώτικο είναι το καλοκαίρι του 2009 από εκείνο του 2007.
Φέτος δεν είχαμε υπουργό να εκτίει την ποινή του σε υπουργικό θώκο, αλλά ενιαίο υπέρ-υπουργείο ΕΣΔΔΑ και Δημόσιας Τάξης.
Δεν είχαμε Στρατηγό Άνεμο, αλλά ισχυρούς μεν συνηθισμένους δε, αυγουστιάτικους αέρηδες.
Δεν είχαμε πρωθυπουργό τυλιγμένο με τζάκετ Αύγουστο μήνα να κάνει οτι επιθεωρεί τα καμένα, αλλά αγραβάτωτο πρωθυπουργό να προσπαθεί να πείσει ότι καταλαβαίνει τι του λένε οι επιτελείς της πυροσβεστικής.

Δεν είχαμε ασύμμετρες απειλές αλλά συμμετρικότατες καταστροφές.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Φτάσαμε να θεωρούμε τις σκηνές ολέθρου και καταστροφής γνώριμες και οικείες, σχεδόν απαραίτητο συμπλήρωμα της καθημερινότητας. Φτάσαμε να χαιρόμαστε επειδή παρά την καταστροφής δεν είχαμε τουλάχιστον νεκρούς. Η επιτυχία μπορεί να οφείλεται στο ότι το 2007 δεν είχε συσταθεί ακόμα αγροφυλακή, ενω το 2009 ολόκληρη η Πεντέλη διέθετε 2 (δυο) αγροφύλακες.

Χθες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς δήλωσε ότι πονάει η καρδιά όλων των Ελλήνων. Και αναρωτιέται ο δημοσιογράφος και μαζί του όλοι μας. Για ποιο πράγμα πονάει η καρδιά των Ελλήνων κε υπουργέ; Για τα τουλάχιστον δύο εκατομμύρια δέντρα που χάθηκαν σε λίγες ώρες και έπαψαν να προσφέρουν στην Αττική το πολύτιμο οξυγόνο τους; Για τα τουλάχιστον δύο εκατομμύρια αυθαίρετα που έχουν κτιστεί ανά την επικράτεια; Για τα 150 σπίτια που κάηκαν στη βορειοανατολική Αττική; Για τη Δασική Υπηρεσία που λειτουργεί με ελλείψεις έως 70% ή μήπως τους 3.000 πυροσβέστες που λείπουν;

Από το 1974 μέχρι και σήμερα έχουν γίνει μόνο τέσσερις προμήθειες πυροσβεστικών αεροσκαφών. Είκοσι τέσσερα συνολικά αεροσκάφη αγοράστηκαν έναντι περισσοτέρων των 1.500 αρμάτων, 500 και πλέον μαχητικών αεροσκαφών, αντιστοίχου αριθμού ελικοπτέρων, δεκάδων πλοίων, εκατοντάδων χιλιάδων όπλων και πυρομαχικών, για να μην αναφερθούμε και στα πολιτικά οχήματα για τη μεταφορά των ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών και φυσικά της πολιτικής ηγεσίας. Από την άλλη είμαστε τόσο χουβαρδάδες που προτιμάμε να νοικιάσουμε πυροσβεστικά σκαφή σε τιμές πολλαπλάσιες από ότι άλλα κράτη, παρά να τα αγοράσουμε.

Η κατάντια αυτή δεν είναι θέμα ούτε μεμονωμένων πολιτικών προσώπων ούτε μεμονωμένων πολιτικών επιλογών. Όλοι συνηθίσαμε να ψέγουμε τους ανικάνους κυβερνώντες, το προβληματικό κράτος και του ασυνείδητους εμπρηστές; Αρκούν όμως όλα τα παραπάνω να εξηγήσουν την καταστροφή; Ποιος είναι ο κακός μας δαίμονας και ποσό φταίει τελικά;

Εμπρηστής είναι σίγουρα εκείνος που βάζει φωτιά ή φωτιές κάπου, είτε από αμέλεια ή απροσεξία, είτε γιατί πληρώθηκε για αυτό, είτε γιατί με λαμογιά θέλει να μεγαλώσει την έκταση που κατέχει ήδη, είτε γιατί από δασική θέλει να την μετατρέψει σε εκμεταλλεύσιμη Εμπρηστής όμως είναι και εκείνος που αγοράζει οικόπεδο σε καμένη έκταση, εκείνος που πιέζει για να νομιμοποιήσει κτίσμα σε τέτοια έκταση, εκείνος που υποκύπτει στην πίεση και του το νομιμοποιεί. Το ίδιο και εκείνος που δε μεριμνά για την αποφυγή της καταστροφής με τα υλικά και θεσμικά μέσα που διαθέτει αλλά και εκείνος που δε φροντίζει να προστατεύσει και να ενισχύσει τα μέσα αυτά .

Πάλι όμως λείπει το βασικότερο κομμάτι από την ιστορία; Τι είναι εκείνο που σπρώχνει τον “εμπρηστή” σε τέτοια ανείπωτη καταστροφή; ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ. Και το μοντέλο της "ελεύθερης αγοράς" όπου όλα επιτρέπονται αρκεί να δημιουργούν κέρδος, είναι το φίδι που τρέφουμε χρόνια στον κόρφο μας και καμαρώνουμε γι αυτό!

Είναι το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που από την Αθηνά των μερικών χιλιάδων κατοίκων πέρασε στην Αθήνα της αντιπαροχής και της κάθετης δόμησης, δημιουργώντας μια πόλη αβίωτη. Είναι το ίδιο μοντέλο ανάπτυξη που ανάγκασε πάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας να συγκεντρωθεί σταδιακά στην πρωτεύουσα, για να μπορέσει να σπουδάσει, να γιατρευτεί, να δουλέψει, να επιβιώσει.

Και η πόλη συνέχιζε να μεγαλώνει τόσο, που το εσωτερικό του λεκανοπεδίου δεν τη έφτανε και άρχισε να ξεχειλίζει. Τόσο πολύ, που απλώνεται σαν κακοήθης όγκος κατατρώγοντας δάση, σκαρφαλώνοντας σε πλαγιές, σε λόφους και βουνά. Και θάβονται τα πάντα στο μπετόν. Όσο πιο πολύ μπετόν τόσο μεγαλύτερη ανάπτυξη, τόσο περισσότερο εισόδημα και χρήμα. Και η επέκταση φέρνει ανάγκες για νέες υποδομές στην πόλη που συνεχίζει την πορεία της προς τη θάλασσα. Και οι υποδομές μελλοντικά θα φέρουν κι άλλη ανάπτυξη και θα δώσουν μεγαλύτερη αξία στη γη. Στην ιδία γη που αυτή την ώρα καπνίζει ακόμα! Και ο φαύλος κύκλος θα διαρκεί χρόνια.

Στις αστυνομικές τηλεοπτικές σειρές, ο μπάτσος που θέλει να ανακαλύψει τον εγκληματία εφαρμόζει ένα κανόνα. “Follow the money”. Οι περιοχές στην Ηλεία, που καταστράφηκαν από τις φωτιές το καλοκαίρι του 2007, τυχαίνει να ταυτίζονται με τη σχεδιαζόμενη πορεία της Ιόνιας οδού, που θα ενώσει τις εγκαταστάσεις της ΠΟΤΑ Μεσσηνίας με το λιμάνι της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας. Πριν μερικούς μήνες 150.000 στρέμματα γης στην ανατολική Αττική αποφασίστηκε να ενταχθούν στο σχέδιο πόλης. Οι εκτάσεις αυτές αφορούν «Δύσκολες» περιοχές όπως η Αρτέμιδα, η Νέα Μάκρη, το Μαρκόπουλο, το Πόρτο Ράφτη και η Κερατέα, καθώς έχει ήδη δομηθεί το μεγαλύτερο μέρος τους, ενώ το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι η αυθαίρετη δόμηση, καθώς η Ανατολική Αττική έχει –μαζί με την Χαλκιδική- την «πρωτιά» στο θέμα αυτό. Στις 20/08/2009, μια μέρα πριν την καταστροφή και τρεις μέρες πριν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δηλώσει ότι, οπού ήταν δάσος θα παραμείνει δάσος, έδωσε την τελική του πρόταση για τις ζώνες προστασίας του Υμηττού. Όπου υπήρχε η περίφημη διάταξη για την τακτοποίηση όλων των αυθαιρεσιών και των παραβάσεων τύπου αναψυκτήριο - βίλα στο επίσης ταλαιπωρημένο από πυρκαγιές όρος.

Η ατμόσφαιρα που γέμισε διοξίνες από τα καμένα, οι βρύσες μας που σε λίγο θα τρέχουν καρκίνο, το μικροκλίμα που επιδεινώνεται, οι πλημμύρες που θα ακολουθήσουν σε περίπτωση σοβαρής βροχόπτωσης, η ποιότητα ζωής που δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα αλλά και η ίδια η ζωή, δεν έχουν καμία σημασία και αξία. Μόνο το Κέρδος. Αυτή είναι η μαγική λέξη, η λέξη κλειδί.

Φτάνοντας σπίτι μου εχθές το απόγευμα, ασυναίσθητα άρχισα να μετράω τις γλάστρες μου. Αισίως ανέρχονται στις 19.
Είχα αποφασίσει να μη φτιάξω και να μην αγοράσω άλλες, επειδή άρχισαν και μου έπιαναν αρκετό χώρο. Όταν όμως μέσα σε 3 μέρες στην Αττική, κάηκαν τόσα στρέμματα δάσους όσα κάηκαν αθροιστικά τα τελευταία 30 χρόνια, αισθάνθηκα την υποχρέωση αυτές τις 19 γλάστρες να τις προστατέψω και να τις φροντίσω πολύ περισσότερο από πριν. Έφτασα σε σημείο να αναρωτηθώ μήπως οι 19 γλάστρες δεν είναι αρκετές. Έτσι και αλλιώς με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, αργά ή γρήγορα οι γλάστρες αυτές μπορεί να είναι ένας από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της Αττικής.

http://anexartitovima.blogspot.com/2009/02/blog-post_08.html

http://personal.pblogs.gr/ionia-odos-ellhnikh-metafrash.html

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=75848

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=75831

http://greece-salonika.blogspot.com/2009/08/blog-post_7880.html

http://www.aftodioikisi.gr/controlItem.aspx?id=2887