Την ώρα που η χώρα βυθίζεται και επίσημα στην καλοκαιρινή ραστώνη, σκάει η μπόμπα της είδησης. Ο Χερ Χριστοφοράκος, που ένας θεός ξέρει τι συμφωνία κατάφερε να πετύχει, εκδίδεται προσωρινά για να δικαστεί στην Ελλάδα. Ή μήπως όχι. Η σεναριολογία περί εκδόσεως ή μη, ο χρόνος και ο τρόπος άφιξης του, κυριαρχούν στην πολιτική επικαιρότητα, συντροφεύοντας το λαό στα μπάνια και τις θερινές του εξορμήσεις.
Σωρεία σκανδάλων που χαρακτηρίστηκαν “μεμονωμένες περιπτώσεις”, είναι απλά διαφορετικές πλευρές της ίδιας αμαρτωλής ιστορίας, αλλά σε εμάς τους ταπεινούς μουζίκους αποκαλύπτονται, μονό οι πιο “ανώδυνες” και βολικές: “Κουβέντα για τις οικοσκευές, τα τιμολόγια, τα γαμήλια πάρτυ, τις δεξιώσεις και τα ταξιδάκια με την Μήζενς.” Έτσι εξηγείται γιατί: “κανείς να μην θυμάται το επιβεβαιωμένο από την γερμανική Βουλή 2% που έδινε η ΙΝΤΡΑΚΟΜ στο ΠΑΣΟΚ ως αντάλλαγμα για την επιβολή της στις ελληνικές τηλεπικοινωνίες”.
Παράδειγμα η «φυλή των Γερμανών» που: "προσπαθεί να διασωθεί – πολιτικά και δικαστικά – αντεπιτιθέμενη με τις ισχυρές δυνάμεις που διατηρεί στα ΜΜΕ". Τα οποία ΜΜΕ με τη σειρά τους προπαγανδίζουν όποια πληροφορία τους υποδειχθεί, προφυλάσσοντας αυτούς που πρέπει (οικονομικό-πολιτικό-κομματικό κατεστημένο) και θυσιάζοντας τους αναλώσιμους “Γείτονες”. Δεν πρόκειται να μάθουμε την αλήθεια, παρά μονό τα κομμάτια που από σπόντα θα γίνουν γνωστά, για εκφοβισμό του ενός από τον άλλο συν-διαπλεκόμενο. Γι' αυτό άλλωστε: “Οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης τι λένε άραγε για όλα εκείνα τα βουλεύματα που απάλλασσαν προκλητικά την Ζήμενς και το αδελφάκι της την Ιντρακόμ στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ κι αυτοί δεν έβρισκαν ούτε μια λέξη για να γράψουν;”
Τελικά δεν ισχύει το «όλοι ίδιοι είναι». Πολλοί είναι οι ανήκοντες στη «φυλή των Γερμανών», με τις μεγάλες μπάζες, αλλά ακόμα περισσότεροι είναι μπλεγμένοι, λιγότερο ή περισσότερο, σε άλλες “κονόμες” πιο “σεμνές και ταπεινές” σήμερα ή πιο σοσιαλιστικές τα προηγούμενα χρόνια (π.χ. ο Παυλίδης δεν είναι πιο αθώος από τους Γερμανούς, απλά πιο ψιλικατζής, όπως είπε στο παρελθόν ο Γείτονας για τον Τέως.)
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο λαός απλώς αντιμετωπίζει τους πολιτικούς ως ίδιους μεταξύ τους, αλλά ότι κανένας από αυτούς, δεν εμφανίζεται αρκετά αλλιώτικος για να κάνει τη διαφορά. Ποιον να πιστέψεις και γιατί; Εν κατακλείδι, η ουσία του προβλήματος δεν είναι ζήτημα προσώπων ή κομμάτων αλλά ζήτημα δομής και λειτουργίας του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος.
Όσο η ευειδής νεαρά στη φώτο, κρατά τη χαριτωμένη της μύτη, εξ’ αιτίας της βρώμας των σκανδάλων το κακό είναι μικρό. Άλλωστε η μυρωδιά αυτή είναι οικεία σε κάθε ελληνικό ρουθούνι και σταδιακά αποκτά απίστευτη ανεκτικότητα σε αυτή. Όταν όμως τα σκουλήκια που τρέφονται εδώ και χρόνια από τις σάρκες της κοινωνίας, τη νεκρώσουν οριστικά, η δυσωδία που θα αναδυθεί από την προχωρημένη σήψη θα είναι πολύ χειρότερη, εξίσου ανυπόφορη για όλους και ίσως για κάποιους μοιραία.
Σωρεία σκανδάλων που χαρακτηρίστηκαν “μεμονωμένες περιπτώσεις”, είναι απλά διαφορετικές πλευρές της ίδιας αμαρτωλής ιστορίας, αλλά σε εμάς τους ταπεινούς μουζίκους αποκαλύπτονται, μονό οι πιο “ανώδυνες” και βολικές: “Κουβέντα για τις οικοσκευές, τα τιμολόγια, τα γαμήλια πάρτυ, τις δεξιώσεις και τα ταξιδάκια με την Μήζενς.” Έτσι εξηγείται γιατί: “κανείς να μην θυμάται το επιβεβαιωμένο από την γερμανική Βουλή 2% που έδινε η ΙΝΤΡΑΚΟΜ στο ΠΑΣΟΚ ως αντάλλαγμα για την επιβολή της στις ελληνικές τηλεπικοινωνίες”.
Παράδειγμα η «φυλή των Γερμανών» που: "προσπαθεί να διασωθεί – πολιτικά και δικαστικά – αντεπιτιθέμενη με τις ισχυρές δυνάμεις που διατηρεί στα ΜΜΕ". Τα οποία ΜΜΕ με τη σειρά τους προπαγανδίζουν όποια πληροφορία τους υποδειχθεί, προφυλάσσοντας αυτούς που πρέπει (οικονομικό-πολιτικό-κομματικό κατεστημένο) και θυσιάζοντας τους αναλώσιμους “Γείτονες”. Δεν πρόκειται να μάθουμε την αλήθεια, παρά μονό τα κομμάτια που από σπόντα θα γίνουν γνωστά, για εκφοβισμό του ενός από τον άλλο συν-διαπλεκόμενο. Γι' αυτό άλλωστε: “Οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης τι λένε άραγε για όλα εκείνα τα βουλεύματα που απάλλασσαν προκλητικά την Ζήμενς και το αδελφάκι της την Ιντρακόμ στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ κι αυτοί δεν έβρισκαν ούτε μια λέξη για να γράψουν;”
Τελικά δεν ισχύει το «όλοι ίδιοι είναι». Πολλοί είναι οι ανήκοντες στη «φυλή των Γερμανών», με τις μεγάλες μπάζες, αλλά ακόμα περισσότεροι είναι μπλεγμένοι, λιγότερο ή περισσότερο, σε άλλες “κονόμες” πιο “σεμνές και ταπεινές” σήμερα ή πιο σοσιαλιστικές τα προηγούμενα χρόνια (π.χ. ο Παυλίδης δεν είναι πιο αθώος από τους Γερμανούς, απλά πιο ψιλικατζής, όπως είπε στο παρελθόν ο Γείτονας για τον Τέως.)
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο λαός απλώς αντιμετωπίζει τους πολιτικούς ως ίδιους μεταξύ τους, αλλά ότι κανένας από αυτούς, δεν εμφανίζεται αρκετά αλλιώτικος για να κάνει τη διαφορά. Ποιον να πιστέψεις και γιατί; Εν κατακλείδι, η ουσία του προβλήματος δεν είναι ζήτημα προσώπων ή κομμάτων αλλά ζήτημα δομής και λειτουργίας του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος.
Όσο η ευειδής νεαρά στη φώτο, κρατά τη χαριτωμένη της μύτη, εξ’ αιτίας της βρώμας των σκανδάλων το κακό είναι μικρό. Άλλωστε η μυρωδιά αυτή είναι οικεία σε κάθε ελληνικό ρουθούνι και σταδιακά αποκτά απίστευτη ανεκτικότητα σε αυτή. Όταν όμως τα σκουλήκια που τρέφονται εδώ και χρόνια από τις σάρκες της κοινωνίας, τη νεκρώσουν οριστικά, η δυσωδία που θα αναδυθεί από την προχωρημένη σήψη θα είναι πολύ χειρότερη, εξίσου ανυπόφορη για όλους και ίσως για κάποιους μοιραία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου