(upd) ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΚΟΥΒΑΡΙ. ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ, ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ, ΜΜΕ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ.

Με μια απλή, μικρής χρονικής διάρκειας ερευνά στο διαδίκτυο και αναμοχλεύοντας τη μνήμη του, μπορεί κανείς να δει το μπερδεμένο κουβάρι δημοσιών έργων, κατασκευαστικών εταιριών, προμηθειών, ΜΜΕ και πολιτικάντηδων.

Δύσκολα κάτι από τα παρακάτω θα δούμε να αναφέρεται εκτενώς σε έντυπα και να αναλύεται σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Φροντίζουν για αυτό οι δίαυλοι και οι μηχανισμοί που εξασφαλίζουν την απαραίτητη απόκρυψη ή "τροποποίηση" πληροφοριών για τέτοια θέματα ή την παρουσίαση τους με τον προσφορότερο, βολικό τρόπο.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

· Η Ιόνια οδός (νότιο τμήμα) θα εξασφαλίσει οδική πρόσβαση στις τεράστιες τουριστικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζονταν στη δυτική Πελοπόννησο, καθώς και σε εκείνες που σχεδιαζόταν να κατασκευαστούν και επομένως η ολοκλήρωσή της δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από τον απαιτούμενο προϋπολογισμένο χρόνο και χρήμα.
· Τον Ιούλιο του 2007 δημοπρατήθηκε η κατασκευή της Ιόνιας Οδού στις κατασκευαστικές εταιρείες Vinci - Ελλ. Τεχνοδομική - TEV, Άκτωρ, J&PAvax, Hochtief και Αθηνά ΑΤΕ και είχε δρομολογηθεί να ξεκινήσει αμέσως, με την προοπτική να ολοκληρωθεί το 2011.
· Από το 2005 στις παρόχθιες περιοχές αλλά και από την κοίτη (όχι μόνο του Αλφειού αλλά και άλλων της δυτικής και νότιας Πελοποννήσου) γίνονταν αμμοχαλικοληψίες με εντατικούς ρυθμούς, κυρίως από ντόπιους εργολάβους, που είχαν εξασφαλίσει την ανοχή κάποιων τοπικών δημοσίων λειτουργών και αρχόντων. Βουνά ολόκληρα αδρανών υλικών, βρίσκονται συγκεντρωμένα σε διαφορές τοποθεσίες του δήμου Σκιλλούντος, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή (καταστροφή από τις αμμοληψίες). Κάτοικοι της περιοχής, καταγγέλουν ανοιχτά τη μελλοντική χρήση των φυλασσόμενων υλικών στην κατασκευή της Ιόνιας οδού, σε συνεργασία με ντόπιους κατασκευαστές – υπεργολάβους.
· Τα υλικά αυτά αναμένεται να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή της Ιόνιας οδού (παράνομες αμμοληψίες). Σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε πέρασε στα ψιλά γράμματα για το ευρύ αναγνωστικό κοινό (Αντί για αντιπλημμυρικά έργα στον Αλφειό άρπαξαν τα αδρανή υλικά ).
· Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 και με τη δικαιολογία ότι η περιοχή πριν τις εκβολές του ποταμού Αλφειού (κυρίως στη περιοχή του δήμου Σκιλλούντος) χρειάζεται άμεσα παρεμβάσεις – βελτιώσεις, εντατικοποιηθήκαν οι αμμοχαλικοληψίες στο έπακρο (ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ).
· Κάτοικοι της περιοχής, μετά το θάνατο γνωστών, φίλων και συγγενών, την καταστροφή των σπιτιών τους, της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής τους, τώρα βιώνουν την καταλήστευση και τον βιασμό των βιοτόπων. Ακόμα και επίσημοι τοπικοί φορείς ψαχνόντουσαν να μάθουν σε ποιον ανήκουν τα φορτηγά, τι μεταφέρουν, από πού το παίρνουν και που το πάνε. Κοινό μυστικό μεταξύ των ντόπιων, είναι ότι η “εθνική” μας κατασκευαστικής εταιρία Άκτωρ ΑΕ, έχει κερδίσει σημαντικά ποσά από την εμπορία αδρανών υλικών, αφού τεράστιες ποσότητες τέτοιων υλικών μεταφέρονταν επί σειρά μηνών με φορτηγά στο λιμάνι του Κατάκολου και από εκεί σε λιμάνια αραβικών χωρών (όπου δραστηριοποιείται τόσο ο Άκτωρας όσο και η J&P Άβαξ),
· Η κατασκευαστική Άκτωρ, που ανέλαβε την κατασκευή του νοτίου τμήματος της Ιονίας οδού, ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Όπως προκύπτει από τη μετοχική σύνθεση, το 15,08% ανήκει στην οικογένεια Μπόμπολα. Πριν μερικούς μήνες ο πρωθυπουργός σε επίσημο ταξίδι επισκέπτεται τις εγκαταστάσεις της εταιρίας στο Κατάρ, μια ενέργεια που προκαλεί διάφορα σχόλια και ερμηνείες. Αυτό που έμεινε σαν τελική εντύπωση ήταν η επίδειξη δύναμης και ισχύος (από την πλευρά της εταιρίας) που αποπνέει το άκουσμα της παραπάνω είδησης.
· Σε μέλη της ίδιας οικογένειας ανήκει και το 71,19% του ομίλου ΠΗΓΑΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Όπως προκύπτει και από τη δομή της ΠΗΓΑΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, μέλος του ίδιου ομίλου είναι και ο τηλεοπτικός σταθμός MEGA (Τηλέτυπος ΑΕ). Το μετοχικό κεφαλαίο της ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ ανήκει κατά 26,82% στην ΠΗΓΑΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, κατά 22,11% στον Δ.Ο.Λ. (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη) και το υπόλοιπο μέρος σε διαφόρους επενδυτές.

Σε μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση, σύσσωμα τα ΜΜΕ έχουν βαλθεί να ξεσκεπάσουν και να τιμωρήσουν τους "ενόχους" για την υπόθεση Παυλίδη. Σύντομα αναμένεται η γνωμοδότηση της αρμόδιας επιτροπής της βουλής αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο και γι' αυτό αδιάφορο.
Ποιος είναι όμως ο πραγματικός στόχος. Ο Παυλίδης, η ΝΔ, η κυβέρνηση, οι ακτοοπλόοι, η κακιά (μας) η ώρα, όλα αυτά μαζί;
Απο τη μια πλευρά, ο σάλος για τον Παυλίδη, μιας υπόθεσης μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, και απο την άλλη η απολυτη μούγγα στην υπόθεση της SIEMENS, που εμπλέκει έμμεσα ή άμεσα το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου από τη μεταπολίτευση και μετά.Υπάρχουν κάποια συνδεόμενα, με αυτο το θέμα γεγονότα που δεν πολυαναφέρονται αλλα προκαλουν εντύπωση.

· Εδώ και πάνω απο μια δεκαετία ειναί γνωστό πορισμα της γερμανικης βουλής που εμπλέκει την Intracom με την Ανατολική Γερμανία και με σημαντικά ποσά που χρησιμοποιήθηκαν ως ‘’μέσα φροντίδας αγοράς”

· Η άνοδος και η κυριαρχία της Ιντρακόμ στις προμήθειες του ΟΤΕ δηλαδή η εμπλοκή σε μια διαδικασία ύποπτη και προβληματική εν τη γενέσει της, δε φαίνεται να μας έχει απασχολήσει ιδιαίτερα.
· Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι σε κανένα δελτίο των 20:00 δεν έχει ακουστεί το παραμικρό για πιθανή εμπλοκή του “εθνικού μας προμηθευτή” Intracom. (Από τα πορτοκάλια και την Ιντρακόμ, στα «μαύρα ταμεία»)
· Από το 1995, Siemens, OTE και Intracom, μέσω της σύστασης της Hellas com, συμμαχούν για να χτυπήσουν δουλειές στο εξωτερικό, στο όνομα της κοινής ωφελείας.
· Και επειδή ο θείος δεν είναι κανένας τυχαίος, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Όπως δήλωσε στέλεχος της SIEMENS, “είχε άνθρωπό του και στα κεντρικά μας στο Μόναχο”.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το μεγαλύτερο κομμάτι πληροφόρησης που φτάνει σε όλους μας, είτε μέσα από της εφημερίδες και τα περιοδικά είτε μέσα από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς των παραπάνω συνεταίρων (αλλά και αλλων συνεταίρων σε ανάλογες, παρόμοιες περιπτώσεις) δεν έχουν σαν στόχο να μας ανοίξουν τα μάτια αλλά να κατευθύνουν την σκέψη σε βολικά συμπεράσματα και απόψεις και την προσοχή μας σε ελάσσονος σημασίας ζητήματα.

Η βουλή ασχολείται με το ρόλο του Παυλίδη, τα καναλια με το αντίτιμο του διαμερίσματος της κόρης του και όλη η χώρα παρακολουθεί σαν υπνωτισμένη τις "πολιτικές" εξελίξεις. Βατοπεδι, Siemens, C4I, (σο)δομημένα ομόλογα, δεν είναι θέματα για να απασχολήσουν το ευρύ κοινό. Βρέθηκε (και παντα θα βρίσκεται) τη μια ένας Ρουσόπουλος (oχι οτι και ο Θ.Ρ. είναι άγιος) και την άλλη ενας Παυλίδης, που πλήρωνουν για τις αμαρτίες όλων.

Ο πρώτος την "πλήρωσε" στη θέση όσων είχαν καλά καλυμμένη την πλάτη τους, o δεύτερος για να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να μη τους παρει ο κόσμος με τις ντομάτες.
Η γνώριμη πλέον μυρωδιά των σκανδαλών, είναι διάχυτη παντού. Η δυσωδία μας κατακλύζει όλο και περισσότερο δείχνοντας οτι κάθε περίπτωση σκανδάλου μόνο μοναδική δεν είναι. Ότι βγαίνει στη φόρα απο φορείς της "συντεταγμένης πολιτείας", γίνετε για να αποσπαστεί η προσοχή απο κάτι άλλο, πιο μεγάλο πιο βρώμικο. Όλες οι "μεμονωμένες" περίπτωσεις αποτελούν απλά διαφορετικές πλευρές του ίδιου μπερδεμένου κουβαριού, σε ένα παιχνίδι οικονομικής και πολιτικής επικράτησης και κυριαρχίας.

Blackle, the eco-google

ΣΗΜΕΡΑ ΕΛΑΒΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ.

ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ, ΑΞΙΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ!

Δημοσιοποιήθηκε μια μελέτη φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης που καταδεικνύει ότι, αν η υπηρεσία Google Search είχε μαύρη οθόνη, λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια παγκόσμια συχνότητα χρήσης της, σύμφωνα με υπολογισμούς, θα είχαν σωθεί..... τουλάχιστον 750 μεγαβατώρες ανά χώρα για κάθε έτος!
Η Google, ανταποκρινόμενη στη μελέτη, δημιούργησε μια "μαύρη" έκδοση της μηχανής αναζήτησης , που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά και ονομάζεται Blackle.
Η έκδοση αυτή εξοικονομεί μεγάλο ποσοστό ηλεκτρικής ενέργειας, που καταναλώνει τόσο το modem-router όσο και η οθόνη του υπολογιστή.
ΒΟΗΘΗΣΤΕ να διαδοθεί η σελίδα ΚΑΙ αλλάξτε την διεύθυνση του Google σε http://www.blackle.com

ΑΛΛΑΞΤΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ, ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΕΙΣΤΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΔΩΘΕΙ!!!

ΜΕΡΟΣ Γ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ.

Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του Λαού και του Έθνους. Ωστόσο, για να ολοκληρωθεί μια δοσοληψία, χρειάζονται τουλάχιστον δύο. Το πολιτικό σύστημα δε λειτουργεί με αυτό τον τρόπο εξαιτίας κάποιου βίτσιου. Τα στοιχειά παθογένειας που θα έπρεπε να διορθωθούν, προκειμένου να αρθούν οι οποίες δυσλειτουργίες, δε σχετίζονται με τη φύση αυτού καθ'αυτού του πολιτικού συστήματος και ως εκ τούτου, οι οποίες πιθανές τροποποιήσεις θα επιφέρουν οριακές μόνο αλλαγές. Λύση δε μπορεί να αναζητηθεί ούτε στην εγκαθίδρυση του τάδε ή του δείνα συστήματος κοινωνικής οργάνωσης. Η εξήγηση εντοπίζεται στην ίδια την ανθρώπινη φύση.
Ο Α. Δ. Γληνός στο έργο του, “Βιολογική επιστήμη και κοινωνία”, μετεξέλιξε το συλλογισμό του πατέρα του (Δ. Γληνού), ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται κυρίως από τρία ένστικτα: (α) το ένστικτο της αυτοσυντήρησης , (β) το ένστικτο της αναπαραγωγής και (γ) το ένστικτο της κυριαρχικής επιβολής του Εγώ.
Τα κίνητρα του ανθρώπου είναι βιολογικά (αυτοσυντήρηση και αναπαραγωγή) και οι συγκεκριμένες συμπεριφορές με τις οποίες εκδηλώνονται, είναι λειτουργίες απαραίτητες για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Όσον αφορά όμως το τρίτο κίνητρο, της κυριαρχικής επιβολής του Εγώ, η εκδήλωση του κινήτρου έπαψε να έχει σχέση με την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Αφού η εργασιακή δραστηριότητα του ανθρώπου ικανοποιεί τα δύο πρώτα κίνητρα της αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής, το τρίτο προβάλλει σαν κύριο κίνητρο της συμπεριφοράς, σε διάταξη προοδευτικής κλιμάκωσης : επιθυμία / ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση, διάκριση, ανάδειξη, υπεροχή, επιβολή, μερική και/ή ολική κυριαρχία.
O άνθρωπος επιδιώκει την ικανοποίηση των επιθυμιών / αναγκών. Η κύρια λειτουργία της νόησης, είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη ικανοποίησή των επιθυμιών / αναγκών, με την διαμόρφωση συγκεκριμένων συμπεριφορών που να μεγιστοποιούν τις πιθανότητες αυτής της ικανοποίησης, είτε με αποδοχή είτε σε σύγκρουση με τα θεσμικά πλαίσια του κοινωνικού συστήματος.
Προκύπτει λοιπόν ότι, σε κάθε μορφή κοινωνικής οργάνωσης, ο άνθρωπος παρά την έμφυτη κοινωνικότητα, διαθέτει σε πολύ έντονο βαθμό την τάση για κυριαρχία και επικράτηση, γεγονός που τον ωθεί σε πράξεις ή παραλείψεις που μπορεί να χαρακτηριστούν άδικες, ανήθικες ή και αντικοινωνικές. Τα άτομα που κατέχουν θέσεις ευθύνης και κυρίως αυτοί που μπορούν να τα ελέγξουν, έχουν πρακτικά τη δυνατότητα να δρουν πέρα και πάνω από το σύστημα οργάνωσης και τους κανόνες που θέτει, ανεξάρτητα από τη δομή του και από τον τρόπο ή το κριτήριο με το οποίο επιλεχθήκαν τα πρόσωπα.
Όσο υψηλότερη θέση / αξίωμα κατέχει ή ελέγχει κάποιος, τόσο μεγαλύτερη δυνατότητα έχει να επηρεάσει ακόμα και το θεσμικό πλαίσιο που έχει καθοριστεί από το κοινωνικό σύνολο.
Μοιραία κατάληξη των παραπάνω συμπεριφορών είναι η υπονόμευση της λειτουργίας του κοινωνικού συνόλου σε τέτοιο βαθμό, που να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανατροπής και νέους συσχετισμούς.

Όπως έχουμε ξαναπεί, κοινό χαρακτηριστικό των κρατούντων κάθε κοινωνικού σχηματισμού, είναι η προσπάθεια να διατηρήσουν ή και να επεκτείνουν την κυριαρχία και το ρόλο τους. Στη σύγχρονη εποχή η δικλείδα εκείνη που εξασφαλίζει, αφενός την επιδιωκόμενη κυριαρχία στους κρατούντες και αφετέρου την ανεκτικότητα του κοινωνικού συνόλου απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα και συμπεριφορές, είναι τα δημοκρατικά πολιτεύματα.

Η καθολική συμμετοχή στη διαμόρφωση και διαχείριση των κοινών υποθέσεων (τοπικών, εθνικών ή υπερεθνικών) όπως αυτή εκφράζεται μέσω της καθολικής συμμετοχής σε εκλογές, δεν αποτελεί επαρκή και ασφαλή συνθήκη για την ομαλή λειτουργία μιας κοινωνιας και την εξασφάλιση της ευημερίας. Η φύση ομως της δημοκρατίας δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι επιλογές προκρίνονται μέσα από αρκούντως δημοκρατικές διαδικασίες, αποκτώντας έτσι την απαραίτητη “κοινωνική συναίνεση”, νομιμοποίηση και αποδοχή.

Αυτό το δημοκρατικο επίχρισμα, είναι εκείνο το χαρακτηριστικό του συστήματος που προκαλεί τη σκέψη οτι, αν η καθολική συμμετοχή στις εκλογές ήταν πραγματικά σε θέση να επηρεάσει την ισχύουσα κατάσταση, σε καθοριστικό βαθμό και με καθοριστικό τρόπο, θα τίθονταν εκτός νόμου και μια άλλη διαδικασία θα την αντικαθιστούσε.
Έτσι εξασφαλίζεται μια λεπτή ισορροπία μεταξύ, εκείνων που διαθέτουν τον τρόπο και τα μέσα να διαμορφώσουν και να διατηρήσουν τις συνθήκες που επιθυμούν (θεσμικά πλαίσια) χωρίς να προκαλέσουν ασυνήθιστες αναταράξεις και εκείνων που χρησιμοποιώντας τα θεμελιώδη δικαιώματα που τους εξασφαλίζει η δημοκρατία, προσπαθούν να αμυνθούν (ίσως μέχρι να περιέλθουν και οι ίδιοι στην κατάσταση των πρώτων). Η λειτουργία του συστήματος, κατά τον επιδιωκόμενο τρόπο, επι σειρά ετών τεκμηριώνει την άποψη οτι τελικά, νόμος είναι το δίκαιο εκείνου που μπορεί να το επιβάλλει.

Η ιδιότυπη αυτή διελκυνστίδα ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση της μιας ή της άλλης πλευράς και τελικά επέλθει η επιθυμητή ή κατ΄ άλλους απευκταία, δομική μεταβολή του κοινωνικού συστήματος, του τρόπου οργάνωσης και των υφισταμένων συνθηκών. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως, τα δημοκρατικά πολιτεύματα φαίνονται το καταλληλότερο και πιο ικανό μέσο, που μπορεί να εξομαλύνει με άκρως ελεγχόμενο τρόπο τις αναταραξεις από τη παγκοσμιοποιημένη συνύπαρξη, ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν και ανθρώπων που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η ΠΡΑΞΗ (ΜΕΡΟΣ 'B).

Ας δούμε πως λειτουργεί αυτό το μοντέλο στην πράξη (ΜΕΡΟΣ Ά. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.) .

Για να μπορεί ο πλειοψηφών κομματικός σχηματισμός να απολαύσει την εμπιστοσύνη της Βουλής, παρεμβάλλεται ο εκλογικός νόμος, ο οποίος κόβεται και ράβετε στα μέτρα των δυο κομμάτων εξουσίας. Σύμφωνα με αυτά που ισχύουν σήμερα, το πρώτο κόμμα εκτός από τις έδρες που πραγματικά του αναλογούν με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα, παίρνει μπόνους άλλες 40 έδρες (που θα γινουν 50 απο τις μεθεπόμενες εκλογές) για να έχει να πορεύεται.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, σε μια 6κομματική Βουλή (πολύ πιθανό σενάριο με τα τρέχοντα δεδομένα), το πρώτο κόμμα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση (δηλαδή 150+1 βουλευτές να δηλώσουν εμπιστοσύνη) ακόμα και με το 38,5% τον ψήφων (αντί για το 41-42% σήμερα).
Εδώ μάλλον η λαϊκή θέληση δεν ερμηνεύεται σωστά. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε ένα κόμμα που έχει ψηφιστεί περίπου από το 39% του ελληνικού λαού, αλλά σύμφωνα με την ευχέρεια που παρέχει ο εκλογικός νόμος, το εμπιστεύεται το 50%+κατι των βουλευτών. Το υπόλοιπο 61% που επέλεξε κάτι άλλο, ας πάει να @@@... (δικτατορία της πλειοψηφούσας μειοψηφίας)
Για να μπορέσει η κυβέρνηση να “επιτελέσει” το έργο της, θα πρέπει να στελεχώσει τόσο τα διάφορα υπουργεία, όσο και τους διάφορους οργανισμούς, κρατικές υπηρεσίες, ΔΕΚΟ κ.α. Μόνιμη και ανεξάντλητη πηγή στελεχών προς αξιοποίηση αποτελούν τα κομματικά στελέχη, τα λεγόμενα αλλιώς και κομματόσκυλα.
Σήμερα τα κόμματα λειτουργούν όπως λειτουργούσαν στις αρχές του αιώνα τα λημέρια για τους κατά τόπους λήσταρχους. Ένας χώρος, μέσα στον οποίο δρουν σχεδόν ανενόχλητοι, έχοντας εξασφαλίσει κάποιο βαθμό ατιμωρησίας. Με τις κατάλληλες γνωριμίες και εκμεταλλευόμενος ευκαιρίες εξέλιξης μπορεί άνετα κάποιος να ανελιχθεί σε υψηλά επίπεδα και αξιώματα. Προκειμένου λοιπόν είτε να διασφαλιστούν αυτά τα κεκτημένα, είτε να διατηρηθούν οι ευκαιρίες ανέλιξης, το κόμμα πρέπει να διατηρηθεί στην εξουσία με κάθε τρόπο (κομματική πειθαρχία).
Η βουλή, (αποτελούμενη στο σύνολο της από κομματικά στελέχη με αποδεδειγμένη αφοσίωση στο κόμμα τους) η οποία σύμφωνα με το σύνταγμα ασκεί τη νομοθετική εξουσία, δίνει την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση (δηλαδή μια ομάδα επιλεγμένων ανθρώπων της απολύτου εμπιστοσύνης του αρχηγού του πρώτου κόμματος), να εκτελέσει τους νόμους που αυτή ψηφίζει.
Τα τελευταία 20 χρονιά τουλάχιστον, τα μέλη της κυβέρνησης είναι και βουλευτές της πλειοψηφίας. Ο υπουργός (κομματικό στέλεχος και βουλευτής-νομοθέτης) καταθέτει ένα νομοσχέδιο προς ψήφιση στη βουλή (που ελέω εκλογικού νομού, αποτελείται κατά πλειοψηφία από στελέχη του ίδιου κόμματος με τον υπουργό). Με ενεργοποιημένη την κομματική πειθαρχία στο έπακρο, ποιος βουλευτής θα καταψηφίσει πρόταση νομού του κόμματος του; Αν στο σχήμα προσθέσουμε και τις παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών στο χώρο της δικαιοσύνης (η οποία φέρεται ιδιαίτερα κομματικοποιημένη), προκύπτει ότι και η διάκριση των εξουσιών πάει περίπατο.
Αλλά δεν πρέπει να αγχωνόμαστε ή να προβληματιζόμαστε με τέτοια θέματα. Είναι σαφές ότι οι πατέρες του έθνους ξέρουν καλυτέρα και δρουν πριν από μας, για μας. Οι εξουσίες μπορεί στην πράξη να μη διακρίνονται με ιδιαίτερη σαφήνεια, ωστόσο πηγάζουν από το λαό και τον υπηρετούν.
Όλες;
Εκτός από τις τρεις εξουσίες που σαφώς περιγράφει και οριοθετεί το Σύνταγμα, οι σύγχρονες συνθήκες έχουν διαμορφώσει και μια ακόμα. Την πανίσχυρη 4η εξουσία, τα MME.

Χοντρικά όποιος μπορεί να την ελέγξει μπορεί να πετύχει τα πάντα. Ελέγχοντας αυτά που κάθε βραδύ ακούγονται σε κάθε δελτίο ειδήσεων ή γράφονται σε κάθε site ή εφημερίδα, προβάλλοντας εκείνα τα πρόσωπα και εκείνα τα πρότυπα που βολεύουν και χρειάζονται, προπαγανδίζοντας υπέρ η κατά της άποψης που χρειάζεται. Αυτά που πρέπει, θα ακουστούν ακόμα και αν χρειαστεί να κατασκευαστούν ενώ ότι δε βολεύει “θάβετε” όσο βαθειά πρέπει.
Από την άλλη, η λειτουργία των κομμάτων συνεχίζει να βασίζεται σε ένα άκρως πελατειακό και εν πολλοίς λαϊκίστικο σύστημα. Ο πολιτικός συγκεντρωτισμός και η κυριαρχία τον πολιτικών και κομματικών κριτηρίων έναντι των δημόσιων θεσμών, η ιδιοποίηση των διοικητικών θεσμών και της δημόσιας διοίκησης, αποτέλεσαν τρόπο ομηρίας χιλιάδων ανθρώπων που στηρίζουν τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή σε ένα κόμμα ή κομματικό στέλεχος, δημιουργώντας φαύλο κύκλο.

Ύστερα απο όλα αυτα, αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο κυρίαρχος λαός δεν είναι και τόσο κυρίαρχος και οι εξουσίες δε λειτουργούν τελικά και τόσο υπέρ αυτού και του Έθνους;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (ΜΕΡΟΣ Ά)

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για την διεξαγωγή ή μη διπλών εκλογών τον Ιούνιο. Διάφοροι τηλε-σχολιαστές και τηλε-πολιτικοί, φέρονται ιδιαιτέρα κοπτόμενοι για την εξασφάλιση ισχυρής και σταθερής διακυβέρνησης. Όλα αυτά σε συνάρτηση με το αν και κατά πόσο κουρασμένος είναι ο Κωστάκης (ο λεγόμενος και “καταλληλότερος”) και αν και κατά ποσό είναι έτοιμος να κυβερνήσει ο Γιωργάκης (ο φερόμενος και ως επόμενος “καταλληλότερος”.)
Αναρωτιέμαι αν το πολίτευμα σέβεται και διαφυλάττει την ελεύθερη βούληση και την έκφραση της, αλλά και κατά πόσο ο υπάρχων μηχανισμός διαχείρισης της εξουσίας, είναι σε θέση να εντοπίσει την ουσία των συγχρόνων προβλημάτων και να προβάλλει λύσεις. Σε πρώτο επίπεδο ας δούμε θεωρητικά πως λειτουργεί στην Ελλάδα, πατρίδα της δημοκρατίας, το δημοκρατικό πολίτευμα.
Συμφωνά με το Σύνταγμα των Ελλήνων, άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος) θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Ο ποιο κοινά αποδεκτός τρόπος έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή σε καθολική μυστική ψηφοφορία, από την οποία θα προκύψει η νέα Βουλή.
Όπως σαφέστατα ορίζει ο συνταγματικός νομοθέτης στο άρθρο 26 - (Διάκριση των εξουσιών) ρόλος της Βουλής είναι η άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας. Οι Έλληνες καλούνται κάθε τέσσερα χρονιά (το πολύ), να επιλέξουν, συμφωνά με τον εκάστοτε εκλογικό νόμο και όπως ορίζει το σύνταγμα, άρθρο 29 - (Πολιτικά κόμματα), ποιοι μεμονωμένοι υποψήφιοι ή συνδυασμοί υποψηφίων από κάθε νομό θα εκπροσωπήσουν το λαό στη νομοθετική δραστηριότητα. Μάλιστα ο συνταγματικός νομοθέτης θεωρεί τόσο σημαντική την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που αποφάσισε να τη θωρακίσει συνταγματικά με το άρθρο 52 - (Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης).
Όταν λοιπόν ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία και καθοριστεί η εθνική αντιπροσωπεία, ο πρόεδρος τη δημοκρατίας άρθρο 37 - (Διορισμός Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης) δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον πλειοψηφούντα κομματικό σχηματισμό. Για να ξεκινήσει τη θητεία του το κυβερνητικό σχήμα, πρέπει να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής των Ελλήνων άρθρο 84 - (Εμπιστοσύνη της Βουλής - αρχή της δεδηλωμένης), δηλαδή τουλάχιστον 151 βουλευτές να δηλώσουν ότι του εμπιστεύονται την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας.
Καταλήγω να πιστέψω ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα έχει δομηθεί με γνώμονα την καλοπέραση μας. Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι δε θέλει να φορτώνει τον πολίτη με σκοτούρες και προβλήματα και για αυτό έχει αναλάβει τα πάντα. Το μονό που απαιτεί από εμάς, είναι η (υποχρεωτική) ψήφος στις εκλογές, ώστε να έχει την απαιτούμενη δημοκρατική νομιμοποίηση και όλα τα “διαδικαστικά” τα αναλαμβάνει αυτό. Έτσι όλα είναι καλώς καμωμένα, by the book, κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί για τίποτα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ...