Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για την διεξαγωγή ή μη διπλών εκλογών τον Ιούνιο. Διάφοροι τηλε-σχολιαστές και τηλε-πολιτικοί, φέρονται ιδιαιτέρα κοπτόμενοι για την εξασφάλιση ισχυρής και σταθερής διακυβέρνησης. Όλα αυτά σε συνάρτηση με το αν και κατά πόσο κουρασμένος είναι ο Κωστάκης (ο λεγόμενος και “καταλληλότερος”) και αν και κατά ποσό είναι έτοιμος να κυβερνήσει ο Γιωργάκης (ο φερόμενος και ως επόμενος “καταλληλότερος”.)
Αναρωτιέμαι αν το πολίτευμα σέβεται και διαφυλάττει την ελεύθερη βούληση και την έκφραση της, αλλά και κατά πόσο ο υπάρχων μηχανισμός διαχείρισης της εξουσίας, είναι σε θέση να εντοπίσει την ουσία των συγχρόνων προβλημάτων και να προβάλλει λύσεις. Σε πρώτο επίπεδο ας δούμε θεωρητικά πως λειτουργεί στην Ελλάδα, πατρίδα της δημοκρατίας, το δημοκρατικό πολίτευμα.
Συμφωνά με το Σύνταγμα των Ελλήνων, άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος) θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Ο ποιο κοινά αποδεκτός τρόπος έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή σε καθολική μυστική ψηφοφορία, από την οποία θα προκύψει η νέα Βουλή.
Όπως σαφέστατα ορίζει ο συνταγματικός νομοθέτης στο άρθρο 26 - (Διάκριση των εξουσιών) ρόλος της Βουλής είναι η άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας. Οι Έλληνες καλούνται κάθε τέσσερα χρονιά (το πολύ), να επιλέξουν, συμφωνά με τον εκάστοτε εκλογικό νόμο και όπως ορίζει το σύνταγμα, άρθρο 29 - (Πολιτικά κόμματα), ποιοι μεμονωμένοι υποψήφιοι ή συνδυασμοί υποψηφίων από κάθε νομό θα εκπροσωπήσουν το λαό στη νομοθετική δραστηριότητα. Μάλιστα ο συνταγματικός νομοθέτης θεωρεί τόσο σημαντική την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που αποφάσισε να τη θωρακίσει συνταγματικά με το άρθρο 52 - (Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης).
Όταν λοιπόν ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία και καθοριστεί η εθνική αντιπροσωπεία, ο πρόεδρος τη δημοκρατίας άρθρο 37 - (Διορισμός Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης) δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον πλειοψηφούντα κομματικό σχηματισμό. Για να ξεκινήσει τη θητεία του το κυβερνητικό σχήμα, πρέπει να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής των Ελλήνων άρθρο 84 - (Εμπιστοσύνη της Βουλής - αρχή της δεδηλωμένης), δηλαδή τουλάχιστον 151 βουλευτές να δηλώσουν ότι του εμπιστεύονται την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας.
Καταλήγω να πιστέψω ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα έχει δομηθεί με γνώμονα την καλοπέραση μας. Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι δε θέλει να φορτώνει τον πολίτη με σκοτούρες και προβλήματα και για αυτό έχει αναλάβει τα πάντα. Το μονό που απαιτεί από εμάς, είναι η (υποχρεωτική) ψήφος στις εκλογές, ώστε να έχει την απαιτούμενη δημοκρατική νομιμοποίηση και όλα τα “διαδικαστικά” τα αναλαμβάνει αυτό. Έτσι όλα είναι καλώς καμωμένα, by the book, κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί για τίποτα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ...
Αναρωτιέμαι αν το πολίτευμα σέβεται και διαφυλάττει την ελεύθερη βούληση και την έκφραση της, αλλά και κατά πόσο ο υπάρχων μηχανισμός διαχείρισης της εξουσίας, είναι σε θέση να εντοπίσει την ουσία των συγχρόνων προβλημάτων και να προβάλλει λύσεις. Σε πρώτο επίπεδο ας δούμε θεωρητικά πως λειτουργεί στην Ελλάδα, πατρίδα της δημοκρατίας, το δημοκρατικό πολίτευμα.
Συμφωνά με το Σύνταγμα των Ελλήνων, άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος) θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Ο ποιο κοινά αποδεκτός τρόπος έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας είναι η συμμετοχή σε καθολική μυστική ψηφοφορία, από την οποία θα προκύψει η νέα Βουλή.
Όπως σαφέστατα ορίζει ο συνταγματικός νομοθέτης στο άρθρο 26 - (Διάκριση των εξουσιών) ρόλος της Βουλής είναι η άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας. Οι Έλληνες καλούνται κάθε τέσσερα χρονιά (το πολύ), να επιλέξουν, συμφωνά με τον εκάστοτε εκλογικό νόμο και όπως ορίζει το σύνταγμα, άρθρο 29 - (Πολιτικά κόμματα), ποιοι μεμονωμένοι υποψήφιοι ή συνδυασμοί υποψηφίων από κάθε νομό θα εκπροσωπήσουν το λαό στη νομοθετική δραστηριότητα. Μάλιστα ο συνταγματικός νομοθέτης θεωρεί τόσο σημαντική την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που αποφάσισε να τη θωρακίσει συνταγματικά με το άρθρο 52 - (Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης).
Όταν λοιπόν ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία και καθοριστεί η εθνική αντιπροσωπεία, ο πρόεδρος τη δημοκρατίας άρθρο 37 - (Διορισμός Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης) δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον πλειοψηφούντα κομματικό σχηματισμό. Για να ξεκινήσει τη θητεία του το κυβερνητικό σχήμα, πρέπει να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής των Ελλήνων άρθρο 84 - (Εμπιστοσύνη της Βουλής - αρχή της δεδηλωμένης), δηλαδή τουλάχιστον 151 βουλευτές να δηλώσουν ότι του εμπιστεύονται την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας.
Καταλήγω να πιστέψω ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα έχει δομηθεί με γνώμονα την καλοπέραση μας. Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι δε θέλει να φορτώνει τον πολίτη με σκοτούρες και προβλήματα και για αυτό έχει αναλάβει τα πάντα. Το μονό που απαιτεί από εμάς, είναι η (υποχρεωτική) ψήφος στις εκλογές, ώστε να έχει την απαιτούμενη δημοκρατική νομιμοποίηση και όλα τα “διαδικαστικά” τα αναλαμβάνει αυτό. Έτσι όλα είναι καλώς καμωμένα, by the book, κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί για τίποτα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου