ΤΗΣ ΑΥΤΟ(Α)ΔΥΝΑΜΙΑΣ

Το ψηφοδέλτιο επικρατείας αποτελεί δείγμα της πολιτικής που σκοπεύει να ακολουθήσει ο πλειοψηφών σχηματισμός. Στη θέση του επικεφαλή συνηθίζεται να τοποθετούνται προσωπικότητες ευρείας κοινωνικής αποδοχής ή από άτομα με αναγνωρισμένη συνεισφορά στο εκάστοτε κόμμα.

Στη Ν.Δ. συζητείται πολύ σοβαρά η κατάληψη της θέσης αυτής από το Μ. Έβερτ, έναν άνθρωπο 70 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας Είναι ίσως αντάλλαγμα για το “κόψιμο” του γαμπρού του Πέτρου Δούκα από τα γαλάζια ψηφοδέλτια λόγω Βατοπεδίου; Όπως και να έχει, γνωστά αν και όχι πρόσφατα, είναι τα επιτεύγματα του άλλοτε επονομαζόμενου και ως Μπουλντόζας, με την εσωστρέφεια και τα αλληλοκαρφώματα να δίνουν και να παίρνουν, οδηγώντας το κόμμα του από την ήττα του ’93 υπο την προεδρεία Μητσοτάκη, σε νέα ήττα το ’97. Ο ανιψιός του ιδρυτή, Κωστάκης Καραμανλής καλείται από τους πατριάρχες του κόμματος να λανσάρει το νέο, φρέσκο και άφθαρτο κεντροδεξιό προσωπείο.

Στο ΠΑΣΟΚ, φέρεται ως σίγουρη η υποψηφιότητα Σημίτη. Του ανθρώπου που εγκατέλειψε το κόμμα του πριν από τις εκλογές του 2004, όπως τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο πριν αυτό βουλιάξει (όπως κάνουν τώρα οι ΝεοΔημοκράτες). Το ίδιο κόμμα, του οποίου τον ιδρυτή είχε εκβιάσει για να αναλάβει πρόεδρος κόμματος και πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομα του με τη διαπλοκή, ενώ μέλη των κυβερνήσεων του εκδιώχθηκαν ή παραγκωνίστηκαν από το διάδοχο Γιωργάκη σχεδόν σαν μιάσματα. Ο άνθρωπος που μέχρι πρόσφατα φωτογραφιζόταν ότι έβαζε τρικλοποδιές στον ίδιο το Γιωργάκη.

Αυτές είναι οι επιλογές στις οποίες σύρθηκαν οι επίγονοι των δυο από τους τρεις πολιτικούς άνδρες, οι οικογένειες των οποίων στοιχειώνουν την πολιτική ζωή του τόπου εδώ και 70 χρόνια. Κατά τα άλλα οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους πασχίζουν να δημιουργήσουν κλίμα ανανέωσης και φρεσκάδας και ας βλέπουμε τα ίδια θλιβερά πρόσωπα εδώ και μερικές δεκαετίες. Ανθρωπάκια που έχουν την κατάλληλη καταγωγή και διασύνδεση με πολιτικά τζάκια με αναγνωρισμένη προσφορά στις ελίτ που διαφεντεύουν τον τόπο και επομένως διαθέτουν την απαιτούμενη έγκριση τους. Ανθρωπάκια γαντζωμένα από την εξουσία, το κόμμα και τις καρέκλες. Ανθρωπάκια που χωρίς τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό να δυσκολευόντουσαν να εξασφαλίσουν και τα προς το ζην.

Με παλιά και φθαρμένα υλικά δε μπορείς να κατασκευάσεις καινούργιο οικοδόμημα, χωρίς αυτό να περιορίζεται μόνο στο επίπεδο των προσώπων. Όταν όμως το αναμάσημα φτάνει να επεκτείνεται ακόμα και στα πολιτικά πρόσωπα η κατάσταση είναι τραγική.

Εδώ αρχίζει ο ρόλος των υπηκόων της νέας “νέας διακυβέρνησης”. Θα παρακολουθήσουμε τις δημοσκοπήσεις, τα debates, τις ομιλίες και τις περιοδείες πολιτικών αρχηγών και υποψηφίων, θα βομβαρδιστούμε από πλήθος αναλήσεων, πληροφοριών και λεπτομερειών, θα παρακολουθήσουμε από τηλεπαραθύρου το ξεκατίνιασμα υποψηφίων και εκπροσώπων και στης 4 Οκτώβρη, θα προσέλθουμε στις κάλπες μαζικά για να εκδηλώσουμε την ανόθευτη λαϊκή βούληση, ασκώντας το δικαίωμα του εκλέγειν.

Βεβαία ακόμα δεν έχουμε δει ούτε μια αράδα από το προεκλογικό πρόγραμμα των κομμάτων, τουλάχιστον αυτών της εξουσίας τα στελέχη των οποίων έχουν ξεκινήσει να αντιδικούν χωρίς να γνωρίζουν και τα ίδια καλά καλά τι ισχύει τώρα και τι θα προτείνουν. Το πρόγραμμα εκείνο που θα κληθεί να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ και το οποίο υποτίθεται ότι ήταν προ πολλού καταρτισμένο και έτοιμο για εφαρμογή. Ή αντίστοιχα το πρόγραμμα εκείνο της ΝΔ που εδώ και 6 χρονιά δεν εφαρμόστηκε, αλλά τώρα τελειοποιημένο είναι έτοιμο να εφαρμοστεί σε περίπτωση νέας νωπής λαϊκής εντολής, λες και η λαϊκή εντολή είναι κοτόπουλο.

Λεπτομέρειες Τα ψηφοδέλτια σύντομα θα είναι έτοιμα, τίγκα στις t.v. περσόνες, ηθοποιούς, τραγουδιστές, διαιτητές, αθλητές, προπονητές, μοντέλα και λοιπούς εκλεκτούς της εγχώριας showbiz. Όλοι οι παραπάνω θα πλαισιώσουν τους παλιούς και έμπειρους επαγγελματίες δεινόσαυρους της πολιτικής, φέρνοντας την απαιτούμενη ψευδαίσθηση ανανέωσης και προσεγγίζοντας δήθεν, εκείνους που έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και τους πολιτικούς.

Στο κάτω κάτω ιδιαίτερος λόγος δε μας πέφτει. Δουλειά του υπηκόου είναι να υπακούει και κυρίως, να ψηφίζει. Θα εκλέξουμε τη νέα Βουλή η οποία με τη σειρά της υπό τις υποδείξεις του κόμματος, θα εκλέξει τη νέα κυβέρνηση. Χωρίς να ρωτήσει κανείς τη γνώμη μας. Αν παρ’ ελπίδα δεν προκύψει αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση, πάλι από την αρχή. Σε μερικούς μήνες θα ξαναψηφίσουμε . Αυτή τη φορά όμως θα το πετύχουμε. Νέος εκλογικός νόμος σε εφαρμογή, Παυλοπούλιας εμπνεύσεως, λιγουλάκι δυσαναλογικότερος αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε και όλα. Θα θυσιάσουμε ολίγη "δημοκρατία", προκειμένου ο τόπος να αποκτήσει σταθερή και αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Για την ακρίβεια, άλλη μια. Όπως όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις από τη χούντα και εντεύθεν. Εκείνες που με τη βοήθεια των εκλογικών νόμων, γινόντουσαν πιο "σταθερές" και "ισχυρές" από όσο αποφάσιζε ο “κυρίαρχος” λαός. Ο ίδιος λαός με τη μνήμη χρυσόψαρου, που υπνωτίζεται από την προπαγάνδα των ΜΜΕ και παραβλέπει μίζες και σκάνδαλα. Εκείνος ο λαός που μαντρώνεται στα κόμματα λημέρια, με τη θέληση του ή μη, αναζητώντας ευκαιρίες για επιβίωση ή ευημερία. Ο λαός που τελικά δεν είναι κυρίαρχος, αλλά λαουτζίκος. Που από τη μεταπολίτευση και μετά έχει δει κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, υπερκομματικές και οικουμενικές, άλλα δεν έχει δει ακόμα άσπρη μέρα

Ο λαουτζίκος λοιπόν ανέχεται την ανεπαρκέστατη και τραγική παιδεία, τη διαλυμένη υγεία, την υποτυπώδη κοινωνική μεριμνά, τα λεηλατημένα κοινωνικά ταμεία, τη διαβρωμένη και σάπια μέχρι το κόκαλο δημόσια διοίκηση, τη δουλική και ευκαιριακή εξωτερική πολιτική, την επιβίωση του κράτους που εξαγοράζεται με αμυντικούς εξοπλισμούς, τις μίζες και τα σκάνδαλα.

Τα παραπάνω τα δημιούργησαν οι αυτοδύναμες ισχυρές και ακηδεμόνευτες κυβερνήσεις. Ή μήπως είναι αποτέλεσμα της ανοχής και συνενοχής των βολεμένων από την κατάσταση αυτή κομματιών της κοινωνίας; Θα επαναπαυτούμε σε άλλη μια σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση ελπίζοντας στην ολοκλήρωση του “έργου” που εκκρεμεί από τη μεταπολίτευση και μετά; Θα συνειδητοποιήσουμε ότι η κάθε κυβέρνηση, εικόνα μας είναι και μας μοιάζει; Τι άλλο απομένει να περιμένουμε μετά την 4η Οκτωβρίου;