ΚΚ ΄Β vs ΓΑΠ Junior part III

"Η καταγωγή (εθνική, φυλετική, οικογενειακή) παραμένει πανίσχυρος ρυθμιστής: είναι η σχέση που κατορθώνει να διαπερνά όλα τα συστήματα εξουσίας."

Τα ίδια ονόματα που μας απασχολούν σήμερα είναι οι επίγονοι των ανθρώπων που πρωταγωνιστούσαν σε μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της Μετεμφυλιακής Ελλάδας, που οδήγησε στη επιβολή της χούντας. Συνυπήρξαν σε εκλογικούς συνδυασμούς αλλά και πολέμησαν ή και πρόδωσαν ο ένας τον άλλο. Μια ιστορία λυκοφιλίας και προδοσίας.

Εν τάχει η ιστορία των προγόνων…
Στις εκλογές του 1952 και μέχρι τα μέσα του 1953, ο βενιζελικών φρονημάτων ΓΑΠ senior συνυπήρξε με τον ΚΚ Ά στα ψηφοδέλτια του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού του στρατάρχη Παπάγου.

Το 1961 ο ΓΑΠ senior και ο Σοφοκλης Βενιζέλος, (γιος του Ελευθερίου για να μην ξεχνιόμαστε) συν-ιδρύουν την Ένωση Κέντρου στην οποία συμμετέχει ο επίσης φιλοβενιζελικός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Στις εκλογές του ίδιου έτους, η Ένωση Κέντρου ηττάται από την ΕΡΕ του ΚΚ Ά, αλλά οι συγκεκριμένες εκλογές μένουν στην ιστορία λόγω της εκτεταμένης βίας και νοθείας. Ο ΚΚ Ά αρνείται κάθε συμμετοχή και γνώση των γεγονότων.

Το Μάιο του 1963 δολοφονείται στη Θες/νικη ο Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ από παρακρατικούς και ο ΚΚ Ά, αναφωνεί τη φράση «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο » μια φράση και σήμερα εκφράζεται από τους πολίτες ως απορία. Η χώρα έχει μπει για τα καλά σε περίοδο αστάθειας, προλειαίνοντας το έδαφος για τους συνταγματάρχες. Ο ΓΑΠ senior με τη συνδρομή και του Μητσοτάκη κηρύσσει τον ανένδοτο αγώνα. Τον Ιούλιο του 1963 θα οδηγήσει σε πτώση του ΚΚ Ά και στη φυγή του από τη χώρα για 4 μήνες, υστέρα και από τη διαφωνία του τελευταίου με το Παλάτι.

Επιστρέφει για τις νέες εκλογές τον Νοέμβριο του 1963 τις οποίες η ΕΡΕ χάνει και η ήττα θα οδηγήσει στην αυτοεξορία του ΚΚ Ά στο Παρίσι. Ο ΓΑΠ senior αρνείται τη στήριξη της ΕΔΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Το 1964 γίνονται νέες εκλογές που η ΕΚ κερδίζει σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στις εκλογές του 1964 εκλέγεται βουλευτής και υπουργοποιείται, ο αφιχθής από το 1960 Ανδρέας Παπανδρέου. Με την άφιξη του έχει αναλάβει επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών.

Μετά τις εκλογές ακολουθεί κόντρα με το βασιλιά Κων/νο, παραίτηση ΓΑΠ senior υστέρα από την επέμβαση του Παλατιού, διαδοχικές άκαρπες προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης και τελικά σχηματισμός της Κυβέρνησης Στεφανόπουλου, με τη στήριξη μερίδας βουλευτών της Ένωσης Κέντρου μεταξύ των οποίων και του Μητσοτάκη. Η κίνηση αυτή έμεινε στην ιστορία ως αποστασία και οι συμμετέχοντες ως αποστάτες, με μεγάλο παρασκήνιο να αναπτύσσεται εκείνη την εποχή για τις παρεμβάσεις, πιέσεις και ανταλλάγματα που δεχθήκαν πολλοί από τους αποστάτες. Ακολουθούν διαμαρτυρίες της αριστεράς, με την άτυπη στήριξη της οποίας είχε κερδίσει τις εκλογές η Ε.Κ. και εκτεταμένες ταραχές και συγκρούσεις με την χωροφυλακή.
Τον Δεκέμβριο του 1965 οι περισσότεροι «αποστάτες» βουλευτές με τη συμμετοχή και του Μητσοτάκη θα ιδρύσουν δικό τους κόμμα, το «Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο» (ΦΙΔΗΚ) με αρχηγό τον Στεφανόπουλο.
Η κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία ως την 21η Δεκεμβρίου 1966, οπότε και θα ανατραπεί ύστερα από συμφωνία του βασιλιά, του αρχηγού της ΕΡΕ Π. Κανελλόπουλου και του αρχηγού της Ε.Κ. Γ. Παπανδρέου, για διορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης και διεξαγωγή εκλογών. Εκλογές που ποτέ δεν έγιναν αφού τους πρόλαβε όλους η χούντα των συνταγματαρχών του Γ. Παπαδόπουλου.

Κατά τον δεύτερο χρόνο της χούντας ο ΓΑΠ senior πεθαίνει βρισκόμενος σε κατ’ οίκο περιορισμό ενω ο υιός διαφεύγει στο εξωτερικό.

Μετά τη πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα ο ΚΚ Ά μετά από πρόσκληση και ηγείται κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ιδρύει τη Νέα Δημοκρατία οδηγώντας τη χώρα στις εκλογές του 1974 τις οποίες κερδίζει. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου και ιδρύει το ΠΑΣΟΚ, μετεξέλιξη του αντιστασιακού ΠΑΚ.

Το 1978 προσχωρεί στη Ν.Δ. και υπουργοποιείται ο Μητσοτάκης, ο οποίος στις εκλογές του 1977 εκλέγεται βουλευτής Χανιών με το ψηφοδέλτιο του κόμματος των Νεοφιλελευθέρων.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή αν και καθόλου πρωτότυπη. Οι ίδιοι και στη συνέχεια οι επίγονοι τους, διαδέχονται ο ένας τον άλλο σε θέσης εξουσίας και σε αξιώματα τα τελευταία 35 χρόνια, λεηλατώντας συστηματικά τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού.
Αν κάποιος νομίζει ότι διακρίνει ομοιότητες του τότε με το σήμερα, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, έχει δίκιο.

Στη σύγχρονη version του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ vs ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, υπάρχει ένας Kαραμανλής που στα δύσκολα την κάνει με ελαφρά αφού απέτυχε να ελέγξει το παρακράτος, ένας Παπανδρέου που θα φέρει την Αλλαγή, την (πράσινη) Ανάπτυξη και τη Δημοκρατία και μια Μητσοτάκη που είναι έτοιμη να συνεργαστεί με οποίον κάτσει το πιο συμφέρον deal. Παιχνίδια με τους θεσμούς, τις έννοιες, το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική.

Ευτυχώς, η επιβολή χούντας έχει γίνει “τρε μπαναλ” μέσο χειραγώγησης ενός λαού. Υπάρχουν πιο αποτελεσματικές και ήπιες μέθοδοι. Πχ “Ισχυροποίηση” της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ενίσχυση της εκλογής “κληρονομικώ δικαιώματι”, άσκηση “ελέγχου” της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης από τα ΜΜΕ κ.α.

"Η οικογενειακή διαδοχή επενεργεί σε όλες τις σχέσεις και τους τομείς, συμβάλλει στην αναπαραγωγή της γνώσης, της τέχνης, άλλοτε αποτελεί αγκύλωση και άλλοτε αγαθό. Αυτό που ναρκοθετεί την αξιοκρατία και την ισότητα είναι η οικογενειακή αναπαραγωγή εξουσιών, όπου κι αν εκδηλώνεται: όχι μόνο στα πολιτικά έδρανα."

Οι παλιές καλές οικογενειακές ταβέρνες κάτω από το όνομα τους, φέρουν και το έτος έναρξης λειτουργίας. Π.χ. “ψησταριά Τα Άγραφα”. Από το 1972. Έτσι ξέρει ο πελάτης ότι η οικογενειακή παράδοση εγγυάται το καλό και ποιοτικό φαγητό. Ο πολιτικός μας πολιτισμός επιβάλει ότι ανάλογη παράδοση πρέπει να διαθέτει και ο βουλευτής, για εγγυημένο αποτέλεσμα. Π.χ “Πολιτικό γραφείο Ιωάννη Καλοχαιρέτα. Βουλευτού τρίτης γενιάς.” Για να ξέρει ο ψηφοφόρος σε ποιον απευθύνεται.

Σήμερα δε μπορεί ο κάθε τυχαίος και μη έχων οικογενειακή παράδοση, να μπαίνει στη βουλή και να χαλάει την πιάτσα. Έτσι αν δεν είσαι πρώην ή νυν αθλητής, μοντέλο, τραγουδιστής, ηθοποιός ή κάτι με την απαιτούμενη γυαλάδα, πρέπει να είσαι γιος/κόρη/ανιψιός ή να διαθέτεις άλλη στενή εξ’ αίματος συγγένεια με πρώην βουλευτή, που θα κληροδοτήσει τα “κονέ”, το δίκτυο, το “πελατολόγιο” και τη θεία “επιφοίτηση”. Έτσι το έργο που αφήνει ημιτελές ένας βουλευτής ή υπουργός, μπορεί άνετα να το συνεχίσει ο κλώνος του μόλις κληρονομήσει, συγνώμη, εκλεγεί ήθελα να πω, στη θέση του μπαμπά, θείου κ.α..

Αλλιώς η “δημοκρατία” δε θα μπορεί να λειτουργήσει.

Λίγα παραδείγματα από τη σύνθεση της απελθούσας Βουλής. ( σε τυχαία σειρά)
Όλγα Κεφαλογιάννη κόρη του πρώην βουλευτή Γιάννη Κεφαλογιάννη,
Εμαννουήλ Κεφαλογιάννης ανιψιός του προηγουμένου.
Αχιλλέας Καραμανλής αδερφός του ΚΚ Ά και θειος του ΚΚ ΄Β
Λιάπης Μιχαήλ επίσης ανιψιός του ΚΚ Ά
Μητσοτάκης Κυριάκος, γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη
Μπακογιάννη Ντόρα κόρη του προηγούμενου
Καλατζάκου Σοφία κόρη του πρώην βουλευτή Καλατζάκου Αριστείδη
Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης γιος του πρώην βουλευτή Ιωάννη Βαρβιτσιώτη
Κεδίκογλου Σίμος, δημοσιογράφος ( βουλευτής Ευβοίας με τη ΝΔ) γιος του Βασίλη Κεδίκογλου (πρώην βουλευτή Ευβοίας με το ΠΑΣΟΚ)
Κεδίκογλου Συμεών (γιατρός) υποψήφιος βουλευτής Ευβοίας με το ΠΑΣΟΚ, ανιψιός του πρώην βουλευτή.
Λιβανος Σπηλιος γιος του πρώην βουλευτή Δημήτρη Λιβανού
Αλευράς Νάσος γιος του πρώην βουλευτή Γιάννη Αλευρά.
Κατσιφάρας Απόστολος ανιψιός του πρώην βουλευτή Γιώργου Κατσιφάρα

Και μερικά παραδείγματα από τους “νέους” υποψηφίους
Γιαννακοπούλου Νάντια κόρη του πρώην βουλευτή Γιάννη Γιαννακόπουλου
Φιλλιπόπουλος Λεωνίδας γιος του πρώην βουλευτή Θανάση Φιλλιπόπουλου
Ροκόφυλλου Άννα κόρη του πρώην βουλευτή Χρήστου Ροκόφυλλου
Χαραλαμπόπουλος Γιώργος γιος του πρώην βουλευτή Γιάννη Χαραλαμπόπουλου
Παπαδόγγονας Διονύσιος γιος του πρώην βουλευτή Αλέξανδρου Παπαδόγγονα
Γκελεστάθη Ιωαννα (υποψηφια του ΛΑΟΣ) κόρη του πρώην βουλευτή (ΝΔ) Γκελεστάθη Νικολάου
Τζιτζικώστας Απόστολος γιος του πρώην βουλευτή Τζιτζικώστα Γιώργου.

Λυπάμαι αν ξέχασα να αναφέρω κάποιους. Ελπίζω σε λεπτομερέστερη αναφορά σε μελλοντικό σχόλιο.

ΤΗΣ ΑΥΤΟ(Α)ΔΥΝΑΜΙΑΣ

Το ψηφοδέλτιο επικρατείας αποτελεί δείγμα της πολιτικής που σκοπεύει να ακολουθήσει ο πλειοψηφών σχηματισμός. Στη θέση του επικεφαλή συνηθίζεται να τοποθετούνται προσωπικότητες ευρείας κοινωνικής αποδοχής ή από άτομα με αναγνωρισμένη συνεισφορά στο εκάστοτε κόμμα.

Στη Ν.Δ. συζητείται πολύ σοβαρά η κατάληψη της θέσης αυτής από το Μ. Έβερτ, έναν άνθρωπο 70 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας Είναι ίσως αντάλλαγμα για το “κόψιμο” του γαμπρού του Πέτρου Δούκα από τα γαλάζια ψηφοδέλτια λόγω Βατοπεδίου; Όπως και να έχει, γνωστά αν και όχι πρόσφατα, είναι τα επιτεύγματα του άλλοτε επονομαζόμενου και ως Μπουλντόζας, με την εσωστρέφεια και τα αλληλοκαρφώματα να δίνουν και να παίρνουν, οδηγώντας το κόμμα του από την ήττα του ’93 υπο την προεδρεία Μητσοτάκη, σε νέα ήττα το ’97. Ο ανιψιός του ιδρυτή, Κωστάκης Καραμανλής καλείται από τους πατριάρχες του κόμματος να λανσάρει το νέο, φρέσκο και άφθαρτο κεντροδεξιό προσωπείο.

Στο ΠΑΣΟΚ, φέρεται ως σίγουρη η υποψηφιότητα Σημίτη. Του ανθρώπου που εγκατέλειψε το κόμμα του πριν από τις εκλογές του 2004, όπως τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο πριν αυτό βουλιάξει (όπως κάνουν τώρα οι ΝεοΔημοκράτες). Το ίδιο κόμμα, του οποίου τον ιδρυτή είχε εκβιάσει για να αναλάβει πρόεδρος κόμματος και πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομα του με τη διαπλοκή, ενώ μέλη των κυβερνήσεων του εκδιώχθηκαν ή παραγκωνίστηκαν από το διάδοχο Γιωργάκη σχεδόν σαν μιάσματα. Ο άνθρωπος που μέχρι πρόσφατα φωτογραφιζόταν ότι έβαζε τρικλοποδιές στον ίδιο το Γιωργάκη.

Αυτές είναι οι επιλογές στις οποίες σύρθηκαν οι επίγονοι των δυο από τους τρεις πολιτικούς άνδρες, οι οικογένειες των οποίων στοιχειώνουν την πολιτική ζωή του τόπου εδώ και 70 χρόνια. Κατά τα άλλα οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους πασχίζουν να δημιουργήσουν κλίμα ανανέωσης και φρεσκάδας και ας βλέπουμε τα ίδια θλιβερά πρόσωπα εδώ και μερικές δεκαετίες. Ανθρωπάκια που έχουν την κατάλληλη καταγωγή και διασύνδεση με πολιτικά τζάκια με αναγνωρισμένη προσφορά στις ελίτ που διαφεντεύουν τον τόπο και επομένως διαθέτουν την απαιτούμενη έγκριση τους. Ανθρωπάκια γαντζωμένα από την εξουσία, το κόμμα και τις καρέκλες. Ανθρωπάκια που χωρίς τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό να δυσκολευόντουσαν να εξασφαλίσουν και τα προς το ζην.

Με παλιά και φθαρμένα υλικά δε μπορείς να κατασκευάσεις καινούργιο οικοδόμημα, χωρίς αυτό να περιορίζεται μόνο στο επίπεδο των προσώπων. Όταν όμως το αναμάσημα φτάνει να επεκτείνεται ακόμα και στα πολιτικά πρόσωπα η κατάσταση είναι τραγική.

Εδώ αρχίζει ο ρόλος των υπηκόων της νέας “νέας διακυβέρνησης”. Θα παρακολουθήσουμε τις δημοσκοπήσεις, τα debates, τις ομιλίες και τις περιοδείες πολιτικών αρχηγών και υποψηφίων, θα βομβαρδιστούμε από πλήθος αναλήσεων, πληροφοριών και λεπτομερειών, θα παρακολουθήσουμε από τηλεπαραθύρου το ξεκατίνιασμα υποψηφίων και εκπροσώπων και στης 4 Οκτώβρη, θα προσέλθουμε στις κάλπες μαζικά για να εκδηλώσουμε την ανόθευτη λαϊκή βούληση, ασκώντας το δικαίωμα του εκλέγειν.

Βεβαία ακόμα δεν έχουμε δει ούτε μια αράδα από το προεκλογικό πρόγραμμα των κομμάτων, τουλάχιστον αυτών της εξουσίας τα στελέχη των οποίων έχουν ξεκινήσει να αντιδικούν χωρίς να γνωρίζουν και τα ίδια καλά καλά τι ισχύει τώρα και τι θα προτείνουν. Το πρόγραμμα εκείνο που θα κληθεί να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ και το οποίο υποτίθεται ότι ήταν προ πολλού καταρτισμένο και έτοιμο για εφαρμογή. Ή αντίστοιχα το πρόγραμμα εκείνο της ΝΔ που εδώ και 6 χρονιά δεν εφαρμόστηκε, αλλά τώρα τελειοποιημένο είναι έτοιμο να εφαρμοστεί σε περίπτωση νέας νωπής λαϊκής εντολής, λες και η λαϊκή εντολή είναι κοτόπουλο.

Λεπτομέρειες Τα ψηφοδέλτια σύντομα θα είναι έτοιμα, τίγκα στις t.v. περσόνες, ηθοποιούς, τραγουδιστές, διαιτητές, αθλητές, προπονητές, μοντέλα και λοιπούς εκλεκτούς της εγχώριας showbiz. Όλοι οι παραπάνω θα πλαισιώσουν τους παλιούς και έμπειρους επαγγελματίες δεινόσαυρους της πολιτικής, φέρνοντας την απαιτούμενη ψευδαίσθηση ανανέωσης και προσεγγίζοντας δήθεν, εκείνους που έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και τους πολιτικούς.

Στο κάτω κάτω ιδιαίτερος λόγος δε μας πέφτει. Δουλειά του υπηκόου είναι να υπακούει και κυρίως, να ψηφίζει. Θα εκλέξουμε τη νέα Βουλή η οποία με τη σειρά της υπό τις υποδείξεις του κόμματος, θα εκλέξει τη νέα κυβέρνηση. Χωρίς να ρωτήσει κανείς τη γνώμη μας. Αν παρ’ ελπίδα δεν προκύψει αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση, πάλι από την αρχή. Σε μερικούς μήνες θα ξαναψηφίσουμε . Αυτή τη φορά όμως θα το πετύχουμε. Νέος εκλογικός νόμος σε εφαρμογή, Παυλοπούλιας εμπνεύσεως, λιγουλάκι δυσαναλογικότερος αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε και όλα. Θα θυσιάσουμε ολίγη "δημοκρατία", προκειμένου ο τόπος να αποκτήσει σταθερή και αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Για την ακρίβεια, άλλη μια. Όπως όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις από τη χούντα και εντεύθεν. Εκείνες που με τη βοήθεια των εκλογικών νόμων, γινόντουσαν πιο "σταθερές" και "ισχυρές" από όσο αποφάσιζε ο “κυρίαρχος” λαός. Ο ίδιος λαός με τη μνήμη χρυσόψαρου, που υπνωτίζεται από την προπαγάνδα των ΜΜΕ και παραβλέπει μίζες και σκάνδαλα. Εκείνος ο λαός που μαντρώνεται στα κόμματα λημέρια, με τη θέληση του ή μη, αναζητώντας ευκαιρίες για επιβίωση ή ευημερία. Ο λαός που τελικά δεν είναι κυρίαρχος, αλλά λαουτζίκος. Που από τη μεταπολίτευση και μετά έχει δει κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, υπερκομματικές και οικουμενικές, άλλα δεν έχει δει ακόμα άσπρη μέρα

Ο λαουτζίκος λοιπόν ανέχεται την ανεπαρκέστατη και τραγική παιδεία, τη διαλυμένη υγεία, την υποτυπώδη κοινωνική μεριμνά, τα λεηλατημένα κοινωνικά ταμεία, τη διαβρωμένη και σάπια μέχρι το κόκαλο δημόσια διοίκηση, τη δουλική και ευκαιριακή εξωτερική πολιτική, την επιβίωση του κράτους που εξαγοράζεται με αμυντικούς εξοπλισμούς, τις μίζες και τα σκάνδαλα.

Τα παραπάνω τα δημιούργησαν οι αυτοδύναμες ισχυρές και ακηδεμόνευτες κυβερνήσεις. Ή μήπως είναι αποτέλεσμα της ανοχής και συνενοχής των βολεμένων από την κατάσταση αυτή κομματιών της κοινωνίας; Θα επαναπαυτούμε σε άλλη μια σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση ελπίζοντας στην ολοκλήρωση του “έργου” που εκκρεμεί από τη μεταπολίτευση και μετά; Θα συνειδητοποιήσουμε ότι η κάθε κυβέρνηση, εικόνα μας είναι και μας μοιάζει; Τι άλλο απομένει να περιμένουμε μετά την 4η Οκτωβρίου;

Η παρακμή της δημοκρατίας

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
ΑΥΤΟ ζούμε, κακά τα ψέματα.
Την παρακμή της νεωτάτης Δημοκρατίας μας, την οποία θεμελιώσαμε το 1974 με την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών και άνθησε το 1981, φέρνοντας και την άλλη μισή, την ηττημένη Ελλάδα, στο προσκήνιο, μπας και επουλωθούν οι πληγές της εμφύλιας τραγωδίας μας.
ΤΥΧΕΡΗ γενιά είμαστε που ζήσαμε χωρίς πόλεμο. Εξι δεκαετίες δίχως αίμα και μπαρούτι, η επί τετρακόσια χρόνια σκλαβωμένη Ψωροκώσταινα προσπάθησε να καλύψει μέρος της αχανούς αποστάσεως που τη χωρίζει από τις παλιές αυτοκρατορίες της Ευρώπης. Κάποιες υποδομές και θεσμούς, παρ' όλη την παθογένειά μας, φτιάξαμε, αλλά είμαστε πολύ πίσω ακόμα σαν επαρχία. Δικέ μου.
ΤΟ σημαντικότερο πλήγμα που δεχτήκαμε ήταν αυτή η μεγάλη φυσική καταστροφή των δύο τελευταίων ετών. Γιατί αποκάλυψε την αδυναμία μας να εκτιμήσουμε και να προστατεύσουμε τον πραγματικό μας πλούτο. Και προανήγγειλε νέες πολύ μεγαλύτερες καταστροφές για τους ανυπεράσπιστους. Και βεβαίως γιατί έκαψε τον περιβάλλοντα χώρο της πισίνας στη νεόδμητη μεζονέτα, όπου παρακμάζει η δημοκρατία μας.
ΕΙΝΑΙ πάρα πολύ δύσκολο πλέον κάποιος να πείσει για τις αγαθές του προθέσεις. Εχουμε μπει σε μια φρίκη να επιλέγουμε εμπρηστή. Αρκεί να μας υποσχεθεί πως θα μας πουλήσει φτηνότερα το διαμέρισμα που θα κτίσει στο διπλανό δασάκι μόλις το κάψει. Δικό μας είναι το πρόβλημα -όχι δικό τους. Πρέπει να 'σαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα. Και είμεθα κατά βάθος πολύ επιφυλακτικοί γιατί δεν το 'χει για καταπατητής και εμπρηστής αυτό το παιδί...
ΜΟΝΟ αν μιλήσεις με τους τετραπέρατους πιτσιρικάδες, τους νεο-κυνικούς, καταλαβαίνεις τι εστί παρακμή της δημοκρατίας. «Γιατί κάποιος να κυβερνήσει αν δεν θέλει να τα κονομήσει;» «Γιατί να σε υποστηρίξω αν δεν έχω κάποιο άμεσο-προσωπικό συμφέρον;» Δύο νύχτες ολόκληρες μιλούσα με τους νεο-κυνικούς μπόμπιρες για το οριστικό διαζύγιο του ρομαντισμού με την πολιτική. Μόνο αν κάνεις προκλητικό κάτι και σαστίσουν με την ανυστεροβουλία σου, αλλιώς τι να τους πεις; Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
ΠΑΛΙΑ ήταν σχεδόν ιεροσυλία να ρωτήσουμε ποιος και γιατί ενισχύει τον αγώνα ή το κόμμα. Ούτε να διανοηθούμε πως αγόραζε ανοχή. Μας συλλαμβάνανε στις παράνομες οικονομικές εξορμήσεις και είχαμε εμπιστοσύνη τυφλή στον ταμία και τον καθοδηγητή. Κανείς τους δεν είχε ντάτσα και δεν ζούσε βίον πολυτελή. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν κληροδοτήματα και επιχειρήσεις, αλλά αυτό δεν ήταν συγκρίσιμο με τα αστικά κόμματα και με τα συμφέροντα τα ιδιοτελή.
ΤΩΡΑ παράγινε πια το κακό. Είναι μουντό το τοπίο, κυνικό. Αν τολμάς πήγαινε μ' ένα «Λάντα», θα πουν «κοίτα τον μαλάκα», το κορόιδο, δεν πρόκειται να πάρεις ψήφο στο χωριό. Εχει ταυτιστεί με την οικονομική δύναμη, τη συναλλαγή και την ισχύ, αυτή είναι της δημοκρατίας η παρακμή.
ΟΦΕΙΛΕΙ να αναστηθεί ο Περικλής. Ο αρχαίος -όχι ο Κοροβέσης. Και κάπου να βρούμε -ν' αποκτήσουμε δούλους. Για να μπορέσουμε να ξαναφορέσουμε χιτώνες και να φιλοσοφούμε έξω από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ποιες υπηρεσίες και ποιος τουρισμός; Εθνος φιλοσόφων και ποιητών είμεθα. Αυτή είναι η οικονομία μας. Εν αντιθέσει με τους Γερμανούς, που φτιάχνουν «Μερσέντες» και ύστερα από δύο χρόνια υποχρεούσαι να πάρεις δανεικά από την τράπεζα για ν' αγοράσεις την καινούργια. Κολοκύθια-τούμπανα είναι η οικονομία! Δεν υπάρχει, είναι μύθος κατασκευασμένος.
ΝΑ σηκωθεί από τον τάφο ο Περικλής. Μπας και καταφέρει να χρυσώσει κι αυτόν τον αιώνα, όσο ζούμε. Κόλπα ήξερε, ας χρησιμοποιήσει το σπαρτιάτικο με τον Καιάδα για όσους απλώσουν χέρι στο ταμείο του δήμου. Να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να μπει όριο δύο τετραετίες παντού, για όλους, να ξεκουμπιστούν οι επαγγελματίες-κουμανταδόροι, να φτιάξει θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, να συμμετέχουμε κι εμείς. Ποιος είμαι 'γώ να (του) πω τι να κάνει τώρα που θ' αναστηθεί ο Περικλής; Καλώς σάς βρήκα!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 02/09/2009