Αντίο, Γιώργο

Η διακαναλική συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου είναι το "απόλυτο φιάσκο"

Ένας πρωθυπουργός που κυβερνά με το 31% των ψήφων του εκλογικού σώματος – ένα ποσοστό που πήρε λέγοντας ψέματα - και έχει οδηγήσει τη χώρα του στο ΔΝΤ θα δώσει συνέντευξη σε εφτά δημοσιογράφους οι οποίοι εργάζονται σε κανάλια τα οποία θα είχαν χρεοκοπήσει –προ πολλού-, αν δεν στηρίζονταν οικονομικά από τις κυβερνήσεις.

Και η συνέντευξη αυτή θα μεταδοθεί από όλα τα κανάλια, επειδή έχουμε δημοκρατία και δεν πρέπει να τη χάσει κανείς.

Ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να περπατήσει στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα θα δώσει συνέντευξη σε εφτά δημοσιογράφους, οι περισσότεροι εκ των οποίων φρουρούνται και σχεδόν όλοι τους υποστηρίζουν με θέρμη την κυβέρνηση και το μνημόνιο, επειδή αυτό συμφέρει τα αφεντικά τους .

Δηλαδή – με την εξαίρεση της ΕΡΤ- οι υπάλληλοι των μεγαλοεκδοτών, των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών θα ρωτούν τον πρωθυπουργό για τις εκλογές και την οικονομία.

Και εμείς πρέπει να δούμε αυτή τη συνέντευξη, για να είμαστε ...δημοκρατικοί πολίτες.
Μπροστά στην επερχόμενη εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου θα ζητήσει να ψηφίσουμε τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ και θα θέσει ουσιαστικά το δίλημμα: «Παπανδρέου ή χρεοκοπία».

Βέβαια, το ένα δεν αποκλείει το άλλο – το κάθε άλλο, μάλιστα, αφού «Παπανδρέου» σημαίνει «χρεοκοπία».

Όποιος είδε τον Παπανδρέου να εκλέγεται πρωθυπουργός και δεν κατάλαβε - έστω τότε - πως η χώρα έχει χρεοκοπήσει δεν πρέπει να είναι και ιδιαίτερα ευφυής.

Ο κ. Παπανδρέου πριν από ενάμισι χρόνο φώναζε από τα μπαλκόνια «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», τώρα ουσιαστικά λεει «Παπανδρέου ή χρεοκοπία» και –επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα- αύριο δεν αποκλείεται να ακουστεί και το «Καραμανλής ή τανκς».

Βέβαια, ο κ. Παπανδρέου θέλει να εκβιάσει. Του διαφεύγει, ίσως, πως, για να εκβιάσεις κάποιον, αυτός ο κάποιος πρέπει να έχει κάτι να χάσει. Εδώ που φτάσαμε, δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε. Αντιθέτως, ο κ. Παπανδρέου, το πολιτικό και το οικονομικό κατεστημένο έχουν πολλά να χάσουν.

Αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήθελε να θέσει ένα δίλημμα στον ελληνικό λαό, θα έπρεπε να το κάνει πριν αποφασίσει να υπογράψει το μνημόνιο. Αντί να δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τις πολιτικές της κυβέρνησης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα την περασμένη άνοιξη –πριν υπογράψει το μνημόνιο.

Δεν ανεβάζεις κάποιον με το ζόρι πάνω σε ένα τρένο για τη Γερμανία και ξαφνικά μόλις φτάσει στην Ιταλία τον ρωτάς μήπως δεν θέλει να ταξιδέψει στη Γερμανία. Τον ρωτάς πριν τον ανεβάσεις σηκωτό στο τρένο

Το πιο γελοίο επιχείρημα –και τεράστιο ψέμα- που έχει πει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ότι δεν ήξερε. Θυμάμαι πριν από ένα σχεδόν χρόνο στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ τους πολιτικούς όλων των κομμάτων που έβγαιναν από το στούντιο λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Όλοι τους –εκτός αέρα- έλεγαν πως δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα αντέξει πάνω από ένα χρόνο και επίσης μιλούσαν για τα κανόνια που θα σκάσουν σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Όλοι ήξεραν λοιπόν. Όλοι ξέραμε. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει να αποδειχτεί τη μοίρα του, να ευχαριστήσει τον ανόητο ελληνικό λαό που τον εξέλεξε –σε καμιά άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής- και να πάει στο σπίτι του.

Και μετά τον Παπανδρέου ποιος;

Μικρή σημασία έχει. Όσο συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τη μοίρα μας στους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία –αναθέτοντας ουσιαστικά στον βιαστή να βγάλει δικαστική απόφαση για το βιασμό- και επιτρέπουμε στα χρεοκοπημένα ΜΜΕ να συνεχίζουν να παίζουν το άθλιο παιχνίδι των ιδιοκτητών τους, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στον απόλυτο εμφύλιο πόλεμο. Σε έναν πόλεμο «όλοι εναντίον όλων».

Αλλά τι λέω τώρα; Η μόνη έγνοια μεγάλου μέρους του πληθυσμού είναι ότι δεν θα δει απόψε το «Νησί». Ξέρεις, δεν φτάνεις να συγκινείσαι με τους απελπισμένους λεπρούς του ‘40 σε σίριαλ στην τηλεόραση – πρέπει να μπορείς να νιώσεις και την απελπισία των ανθρώπων γύρω σου.

Ο απελπισμένος που θα μπουκάρει στο σπίτι σου και θα σε καθαρίσει ή θα σε περιμένει στην πιλοτή της πολυκατοικίας να βγεις από το αυτοκίνητο δεν θα έχει τα σημάδια της λέπρας.

Την ώρα που θα τα έχεις κάνει πάνω σου από το φόβο ή θα αφήνεις την τελευταία σου πνοή, σκέψου πως αυτόν τον απελπισμένο τον δημιούργησες εσύ.

Τον δημιούργησε η απάθειά σου.

Οπότε, μην του κρατήσεις κακία.

Θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση του