Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας

Δημοσιευμένο στις 19 Οκτ 2011 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης


Κύριε Βενιζέλο,
Αυτά που σας γράφω τα ξέρετε και εσείς και εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.
Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.
Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.
Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.
Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”.
Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.
Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.
Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.
Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;
Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.
Αλλά δεν σταματήσατε εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…
Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΣΕΙ Ο ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ

Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει μια τάση να πληρώνει μεγάλο αντίτιμο για υπηρεσίες κομμωτηρίου, παρόλο που ο ίδιος διαθέτει λίγες μόλις τριχες, επι της κεφαλής του και αμφίβολο περιεχόμενο εντός αυτής.
Τον Οκτώβριο του 2009, διαρρέει στον Τύπο η είδηση ότι στο αγαπημένο κομμωτήριο της οικογένειας Παπανδρέου, η οικογενειακή επίσκεψη κόστισε €700. Όσο δηλαδή ο μισθός ένας χαμηλόμισθος Έλληνας, στην προ τρόικα εποχή, τότε που ο κατώτατος μισθός και οι εργασιακές συμβάσεις ηταν αδιαμφισβήτητα δεδομένα.
Τον Οκτώβριο του 2011, έχουμε διανύσει μια παρατεταμένη περίοδο πρεζάκια,  αφού κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε την επόμενη δόση. Ο δυσλεκτικός ποδηλάτης που προσποιείται τον Πρωθυπουργό, δηλώνει «Διαπραγματευόμαστε με κάθε τρόπο για να ελαφρύνουμε το χρέος». Ο ανθύπατος του προαναφερθέντος,  Ευάγγελος Βενιζέλος δηλώνει : Οι Ευρωπαίοι αναλαμβάνουν το χρέος μας και εμείς το έλλειμμα.  
Αυτό σημαινει οτι οι εταίροι μας θα αναλάβουν να μειώσουν το δημόσιο χρέος “κουρεύοντας” το. Έτσι όμως ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, θα φορτωθούν με ένα σωρό ζημιές. Για να μην  τιναχτεί στον αέρα το ευρωπαικο οικονομικό συστημα, με παγκόσμιες, ενδεχομένος επιπτώσεις, θα χρειαστούν αυξήσεις κεφαλαίων μέσα σε μια περίοδο που η χρηματαγορά καταρρέει και οι τσέπες είναι ερμητικά κλειστές και άδειες. Τουλάχιστον οι περισσότερες.
Ο γαλλογερμανικός άξονας καλείται να δώσει τη λύση. Όμως τόσο οι Γάλλοι οσο και οι Γερμανοί, προσπαθούν να επιβάλλουν εκείνη τη λύση που θα εξυπηρετεί πρωτίστος τα εθνικά τους στρατηγικά συμφέροντα, ξεπληρώνοντας παράλληλα ανοικτούς λογαριασμούς που χρονολογούνται από την έναρξη σχεδόν της ΟΝΕ και οι οποίοι εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τη σημαντική έκθεση των γαλλικών τραπεζών σε ομόλογα οικονομιών της ευρωπεριφερειας.
Έτσι η ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης (η θέση της Γαλλίας που σημαίνει να σηκώσουν το βάρος οι γερμανικές τσέπες) ή η κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά θα στηριξει τις τράπεζες της (θέση της Γερμανίας). Και στις δυο περιπτώσεις ο υφιστάμενος το κούρεμα δε συμμετέχει σε καμιά διαπραγμάτευση.
Όσο μεγαλύτερο το κούρεμα τόσο μεγαλύτερη η στήριξη. Δε θα διαγράψουν όμως ένα σκασμό δις ευρώ χρέος, για τη ψυχή της μανούλας τους. Κάπως πρέπει να πάρουν αυτά τα λεφτά πίσω.Δηλαδή οι εταίροι θα κουρέψουν το χρέος μας, αλλά  κάποιος θα πρέπει να πληρώσει και το λογαριασμό του μπαρμπέρη. Και επειδή ο πρωθυπουργός ξέρει μόνο από σινιε κομμωτήρια, το λογαριασμο αυτό θα τον πληρώσουμε εμείς, ρεφενέ.
Εδώ και μήνες λαμβάνονται εξοντωτικά μετρά κατά δικαίων και (κυρίως) αδίκων τα οποία καλούμαστε να λουστούμε όλοι. Θέσεις εργασίας χάνονται, το κοινωνικό κράτος διαλύεται τα εργασιακά δικαιώματα καταλύονται, οι μισθοί και οι συντάξεις γυρνάνε σε επίπεδα πολλών ετών πίσω, η κοινωνία υποβάλλεται σε αργό και βασανιστικό θάνατο.
Η ένδεια απλώνεται σαν επιδημία, ώστε αυτοί που θα βάλουν τώρα το χέρι στην τσέπη για να μας στηρίξουν, κουρεύοντας το χρέος, να μπορούν να αγοράσουν τους παραγωγικούς συντελεστές (εργασία και γη) που κατέχουμε ως κράτος και λαός, κοψοχρονιά.
Για ένα κούρεμα μας ζητείται να ξεπουλήσουμε όχι απλά τις αποδοχές, τις εργασιακές μας συνθήκες και την περιουσία μας, αλλα πάνω από όλα, την πατριδα που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές, το μέλλον μας αλλα και το μελλον των αγέννητων ακομα παιδιών.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Ποιοί νίκησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ;

Πιο δεξιά απ' τον Γιωργάκη βρίσκεται ο τοίχος. Ο άνθρωπος ακολουθεί δεξιότερη πολιτική ακόμα και από εκείνην του ακροδεξιού Βαυαρού Χριστιανοσοσιαλιστή Γιόζεφ Στράους, ο οποίος έλεγε ακριβώς αυτό, ότι: «δεξιότερα απ' τους Χριστιανοκοινωνιστές πρέπει να 'ναι μόνον ο τοίχος» - χωρίς να γνωρίζει βεβαίως ότι στην ελληνική οι τοίχοι λέγονται και ντουβάρια... Η διαρκής βία που εξαπολύει καθημερινώς η κυβέρνηση Μπενύτο - Γιωργάκη με εκβιασμούς, απειλές και ψέματα είναι ακροδεξιά βία, ακροδεξιά τρομοκρατία. Με σπουδαιότερο συστατικό της τα ψέματα. Και της κυβέρνησης, και των Τροϊκανών. Εχουμε χάσει τον λογαριασμό, τη μια μέρα χρειαζόμαστε 10 δισ., πέντε μέρες μετά άλλα 6 δισ. Κι ύστερα, ακόμα 4 δισ... Ουδέν απ' όσα λέγει αυτή η κυβέρνηση (αλλά και οι Τροϊκανοί) πρέπει να γίνεται αβασάνιστα πιστευτό. Τα στοιχεία που επικαλούνται συνήθως αποδεικνύονται «ό,τι να 'ναι» ή ότι απλώς «δεν υπάρχουν». Ομως να πηγαίνουν με μισές αλήθειες και πολλά ψέματα μια ολόκληρη χώρα στα Τάρταρα, πάει πολύ...
 «...Κι αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε,
μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες
και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.
Και δίπλα σ' αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά οργανωμένη ληστεία. Σ' όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το "έτσι θέλω" και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές,
υποδουλώνοντας έτσι με μιάς για τον αιώνα τον άπαντα -όπως νομίζουν- την εργασία του Ελληνικού λαού».
Το ώς άνω κείμενο είναι από τη Διακήρυξη που έγραψε ο Δημήτρης Γληνός για το «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ».
Το φρικτό των αναλογιών δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Ο,τι δεν πέτυχε το Γ' Ράιχ με τα όπλα πάει να το πετύχει το Δ' Ράιχ με τα επιτόκια.
Οπως τότε οι Ναζί μάς έλουζαν με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς «τεμπέληδες» και τα συναφή, έτσι μας λούζει σήμερα η «Bild» (και κατ' ιδίαν, όταν δεν το κάνει -και- δημοσίως η κυρία Μέρκελ)...
Α-ξέχασα και ο έλληνας Πρωθυπουργός, ο Παπανδρέου...
Τότε ήρθαν με τη Βέρμαχτ, σήμερα έρχονται με την Μπούντεσμπανγκ. Τότε βούταγαν με το «έτσι θέλω» το 51% του μετοχολόγιου των επιχειρήσεων κι όλη την παραγωγή, σήμερα πάνε να μας «κουρέψουν» το 60% της ζωής μας, ενώ ταυτοχρόνως βάζουν χέρι στη γη μας και το ύδωρ,
στον αέρα και το φως.
Τότε, όταν ήρθαν εδώ βρήκαν τον Τσολάκογλου, σήμερα τους «βρήκε» και τους έφερε ο Παπανδρέου.
Τότε, έστηναν Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, σήμερα στήνουν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
Ουδέποτε μας πλήρωσαν οι Γερμανοί το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο (ω ναι, τους δάνειζε η Ελλάδα για να συντηρούν τον στρατό τους εδώ και στην Αφρική). Ουδέποτε μας πλήρωσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις, κι όμως σήμερα μας ζητούν να τους
πληρώσουμε εμείς τους τόκους απ' τις μίζες της Ζήμενς -για να εκφρασθώ παραβολικώς εν σχέσει με τον ανήθικο και παράνομο υπερδανεισμό της χώρας μας απ' αυτούς τους ίδιους παλιανθρώπους που τώρα προσπαθούν να τη «σώσουν» (όχι πάντως απ' τους ίδιους).
...................................
Ομως βρίσκουν και τα κάνουν οι Γερμανοί -οι όποιοι Γερμανοί, είτε λέγονται Αμερικανοί είτε Αγγλοι είτε Καταριανοί, ναζί τότε
και αθώες περιστερές (δηλαδή τοκογλύφοι) σήμερα. Βρήκαν συνεργάτες τότε, γραικύλους γενίτσαρους και δωσίλογους, βρίσκουν συνεργάτες και σήμερα. Πολιτικούς που κάνουν ό,τι τους υπαγορεύεται -πρόθυμους ραγιάδες: τον Παπανδρέου, τον Καρατζαφέρη, τον Βενιζέλο και τα κόμματά τους.
***
Αναρωτιούνται ορισμένοι καλόπιστοι «γιατί δεν διαπραγματεύεται η κυβέρνηση; γιατί δεν αντιστέκεται; γιατί δεν έχει ένα κάποιο άλλο σχέδιο;» Ποια κυβέρνηση; η
ίδια που έφερε εδώ την Τρόικα, η ίδια να της αντισταθεί; Κομαντατούρ τότε, κλιμάκιο της Τρόικας σήμερα. Η κυβέρνηση αυτή
εκτελεί τελεσίγραφα χωρίς να γνωρίζει καν τι θα την διατάσσουν τα επόμενα τελεσίγραφα.
....................................
Εγραφε τότε ο Δημήτρης Γληνός για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα: «Η πιο άναντρη,
η πιο σιχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά "νέα τάξη" στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου.
Ο νόμος της Ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη».
Τότε!
Θα γυρίσει λοιπόν το τώρα στο τότε;

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.Χ.2011 stathis@enet.gr

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΙΤΙΑ

Ο χρόνος τελείωσε και είναι θέμα κάποιων εβδομάδων για να μάθουμε τη λύση που θα επιλεγεί από την Ε.Ε. για το ελληνικό χρέος.
Γερμανία και Γαλλία, βλέποντας ότι το σχέδιο που είχαν ναυάγησε και τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, κάνουν στροφή και, αντί για συνεχή δάνεια στην Ελλάδα, αποφασίζουν να στηρίξουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ώστε να μπορούν να αντέξουν μια ελληνική χρεοκοπία. Επίσης με την αύξηση των κεφαλαίων του προσωρινού μηχανισμού, EFSF, θα επιχειρηθεί να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες. Οσο για το ύψος του ελληνικού χρέους, θα επιχειρηθεί κάποιο είδος «κουρέματος». Στο εξής, όμως, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού δεν θα καλύπτονται με νέα δάνεια, οι αγορές δεν πρόκειται να μας δανείζουν, οπότε πρέπει να ζούμε με αυτά που βγάζουμε. Την ιδια στιγμή, η απόσταση από τις άλλες χώρες θα μεγαλώνει.

Το δημόσιο χρέος είναι αποτέλεσμα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η αναχρονιστική και αντιπαραγωγική δομή της ελληνικής οικονομίας. Γι' αυτό όσοι μιλούν μόνο για το πόσα οφείλει η Ελλάδα και παραβλέπουν τους άλλους παράγοντες που καθορίζουν την οικονομία, δεν απαντούν στο πώς θα αντιμετωπιστεί η ρίζα του προβλήματος. Το ύψος του χρέους από μόνο του ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν αρκεί για να δείξει αν μια χώρα θα χρεοκοπήσει. Μπορεί ένα κράτος να δανείζεται για να δημιουργήσει υποδομές, να βελτιώσει το εκπαιδευτικό του σύστημα, να εκσυγχρονίσει τη δημόσια διοίκηση, να επενδύσει σε σύγχρονες τεχνολογίες, ώστε η οικονομία του να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που θα έχουν ζήτηση στις διεθνείς αγορές. Εχει υψηλό χρέος σήμερα, λοιπόν, όμως με τις επενδύσεις που έχει κάνει, το ΑΕΠ του αυξάνεται σημαντικά, έχει πλεονάσματα και το χρέος του μειώνεται. Το Βέλγιο είχε χρέος ύψους 133% του ΑΕΠ του το 1993. Το 2007 είχε κατορθώσει να το μειώσει στο 84% δίχως κανένα «κούρεμα» και δίχως πακέτα βοήθειας. Στη διάρκεια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, το χρέος ανέβηκε το 2010 στο 97%, αλλά, παρότι βρίσκεται για περισσότερο από ένα χρόνο δίχως κυβέρνηση, δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα δανεισμού.

Η Ελλάδα βέβαια δεν είναι Βέλγιο. Εδώ τα δανεικά επενδύθηκαν στην οικοδομική φούσκα και σπαταλήθηκαν από το πελατειακό κομματικό κράτος, κάνοντας πλούσιους πολιτικούς και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, δίνοντας και ένα κομμάτι σε διάφορες συντεχνίες.

Από τον Μάιο του 2010, όταν χρεοκοπήσαμε, επιβλήθηκαν φόροι επί φόρων, έκτακτες εισφορές και διάφορων ειδών εισπρακτικά μέτρα γι' αυτούς που μονίμως πληρώνουν σε αυτή τη χώρα. Ελάχιστα έγιναν για τη βελτίωση των δομών της χώρας. Καμιά αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, καμιά προσπάθεια για εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης, μόνο δηλώσεις για το χτύπημα της φοροδιαφυγής, ελάχιστα για την απελευθέρωση της οικονομίας.

Αφού λοιπόν αυτά, που αποτελούν βασικά στοιχεία μιας σύγχρονης οικονομίας, δεν βελτιώνονται, ως λύση προτείνεται η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να κερδίσει η χώρα σε ανταγωνιστικότητα. Ομως η Ελλάδα δεν θα γίνει ανταγωνιστική, επειδή θα έχει χαμηλούς μισθούς και άρα υποτίθεται πως θα προσελκύει επενδύσεις. Η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Τουρκία (για να πάρουμε μόνο τη γειτονιά μας) έχουν πολύ χαμηλότερους. Οι επενδυτές δεν προτιμούν κατ' ανάγκην τις χώρες με φθηνά μεροκάματα. Αν ήταν έτσι, τότε στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις Σκανδιναβικές χώρες, όπου οι μισθοί είναι από τους πιο υψηλούς στον κόσμο, δεν θα έπρεπε να γίνεται καμιά ξένη επένδυση. Κι όμως, οι παραπάνω χώρες βρίσκονται (μαζί με την Κίνα) πολύ ψηλά στην προσέλκυση επενδυτών. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις το 2008 στις ΗΠΑ ήταν οι υψηλότερες στον κόσμο κι έφθασαν τα 316 δισ. δολάρια, ενώ στη Γερμανία το 2009 ήταν οι υψηλότερες στην ευρωζώνη κι έφθασαν τα 35,1 δισ. δολάρια.

Το μέλλον της Ελλάδας δεν βρίσκεται στο να είναι μια χώρα χαμηλού κόστους, με ελαστικούς περιβαλλοντικούς ορους και αδύναμους θεσμούς, αλλά μια χώρα που παράγει προιόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και υπηρεσίες πραγματικά ευρωπαϊκού επιπέδου. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει αλλαγές εδώ και καιρό. Δεν το κάναμε. Δεν ξεκινήσαμε ούτε τα δυο τελευταία χρόνια που η χώρα χρεοκόπησε. Αντιθέτως, με λάθος επιλογές, εξαντλήθηκαν οι αντοχές της κοινωνίας. Αν δεν αλλάξουν πολλά στο λίγο χρόνο που έχουμε μπροστά μας, ακόμη και η πιο ευνοϊκή λύση να δοθεί για το χρέος, δεν έχουμε καμιά τύχη. Αντί να προσεγγίσουμε την υπόλοιπη Ευρώπη, θα προσεγγίζουμε όλο και περισσότερο τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Τα οποία θα κάνουν βήματα προς τα εμπρός, ενώ εμείς θα γυρνάμε προς τα πίσω, εγκαταλείποντας την ευρωζώνη.
 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ tsiodras@enet.gr