Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύτηκε συγκεντρωτικός πίνακας με τις κρατικές δαπάνες ανά εφημερίδα. Όπως είναι επόμενο, η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε αρκετές συζητήσεις σχετικά με το ποιος ευνοείται και ποιος όχι από την κρατική διαφήμιση, για την ανυπαρξία ή ακαταλληλότητα των κριτηρίων διανομής της πολύτιμης κρατικής διαφημιστικής δαπάνης, σε μια εποχή που η συνολική διαφημιστική πίτα βαίνει μειούμενη. Από το συνδυασμό αυτού και του πίνακα της ΕΙΗΕΑ για την ετήσια κυκλοφορία των εφημερίδων, προκύπτουν ενδιαφέροντα ευρήματα. Συνολικά λοιπόν για να διαφημιστεί το κράτος σε εφημερίδες το 2008, δαπάνησε €83,5 εκατ. (στο παραπάνω ποσό και στα υπόλοιπα ποσά που ακολουθούν συμπεριλαμβάνεται και το αγγελιόσημο)
Το έντυπο με τη μεγαλύτερη μερίδα στην διαφημιστική πίτα είναι η δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα City Press που μαζί με την επίσης δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα Free Sunday (εκδοτικών συμφερόντων του τηλεσχολιαστή εκδότη δημοσιογράφου πολυπράγμονα Γ. Κύρτσου) αποκόμισαν από την κρατική διαφήμιση €7,52 εκατ. Έτσι ο φορολογούμενος πλήρωσε μέσω των κρατικών οργανισμών, διαφημίσεις που απευθύνονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, σε όσους δηλαδή χρησιμοποιούν νωρίς το πρωί μέσα μαζικής μεταφοράς στο λεκανοπέδιο Αττικής. Οι δυο αυτές εφημερίδες διανέμονται δωρεάν, δεν έχουν κριθεί από την επιλογή του αναγνώστη με την καταβολή αντιτίμου και δεν υπάρχουν στοιχειά αναγνωσιμότητας με βάση την οποία ίσως, καθοριστεί το ύψος της κρατικής διαφήμισης. Ενδεικτικά, ο κύκλος εργασιών της εταιρίας (χωρίς το αγγελιόσημο) ΚΜΠ ΕΚΔΟΤΙΚΗ που εκδίδει τα δυο έντυπα, ανήλθε σε €7,66 το 2008. Συνολικά οι δωρεάν διανεμόμενες εφημερίδες εισέπραξαν €11,06 εκατ. (13,24% της κρατικής διαφήμισης).
Επόμενο άξιο αναφοράς σημείο είναι η επίδοση του σχολιαστή εκδότη δημοσιογράφου Γ. Τράγκα. Η συνολική ετήσια κυκλοφορία της Χώρας και της Χωράς της Κυριακής, αριθμεί 403 χιλ φύλλα. Ωστόσο ο κος Τράγκας εισέπραξε από το δημόσιο €3,26 εκατ. Ουδέν σχόλιο.
Στην Ελλάδα, οι κατασκευαστικές εταιρίες και τα ΜΜΕ συνδέονται άρρηκτα. Ο όμιλος ΔΟΛ, συμμετέχει από κοινού με την ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική, στον Τηλέτυπο (MEGA). Με τη σειρά της η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική ανήκει στην οικογένεια Μπόμπολα, όπως και το 16% περίπου του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ, μητρική εταιρία της εθνικής μας κατασκευαστικής, ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ.
Ο ΔΟΛ και η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική εκδίδουν μια σειρά εντύπων και εφημερίδων. Για το σύνολο των κρατικών διαφημίσεων που φιλοξένησαν στις σελίδες των εντύπων τους κατά το 2008, ο μεν ΔΟΛ εισέπραξε €15,7 εκατ. ( το 18,8% της κρατικής διαφήμισης) και η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική €10 εκατ. (11,97% της κρατικής διαφήμισης). Δε μπορώ να μη μνημονεύσουμε το νυν υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (αλήθεια αυτό το υπουργείο, ποτέ θα χωριστεί;) που στα τελευταία εγκαίνια της Εγνατίας οδού όπως έδειξε το εκτεταμένο ρεπορτάζ του MEGA , ευχαρίστησε τις κατασκευάστριες εταιρίες της κοινοπραξίας αναφέροντας τες ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε από ποια ξεκίνησε.
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος ο όμιλος Αλαφούζου με τις οικολογικές ανησυχίες, εισέπραξε για το 2008 €5,46 εκατ. (6,55% της κρατικής διαφήμισης) Αν σε αυτά προσθέσουμε και το έσοδο της δωρεάν διανεμόμενης εφημερίδας Metropolis, (η οποία φαίνεται ότι αντλεί ειδησεογραφία από το in.gr και συναφή sites με τη μέθοδο του copy – paste) που ανέρχεται σε €3,09 εκατ. το σύνολο για τον όμιλο φτάνει τα €8,55 εκατ. (10,24% της κρατικής δαπάνης)
Διαφήμιση, είναι η προβολή ενός εμπορικού προϊόντος που αποσκοπεί στη διάδοση της φήμης του και στην κατάκτηση του καταναλωτικού κοινού. Στις περιπτώσεις οπού οργανώνονται ολόκληρες διαφημιστικές εκστρατείες, που όταν αγγίζουν τα όρια της συστηματικής προσπάθειας για τη διάδοση και την επικράτηση αρχών, ιδεών, δογμάτων κ.λπ., τότε πρόκειται για προπαγάνδα.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος αν, σε ποιον και σε τι χρησιμεύει, η κρατική διαφήμιση. Οι κρατικές επιχειρήσεις παράγουν και προσφέρουν αγαθά που δε μπορούν να παραχθούν και να διανεμηθούν σύμφωνα με τους κανόνες και τους μηχανισμούς της αμιγούς ιδιωτικής οικονομίας. Η μη ύπαρξη άλλων συναφών εταιριών διαμορφώνει συνθήκες κρατικού μονοπωλίου και επομένως κυριαρχίας στη σχετική αγορά.
Δημιουργείται η απορία ποιος να είναι ο σκοπός της διαφήμισης πχ της ΕΥΔΑΠ ή της ΔΕΗ. Μας πληροφορεί ότι η επιχείρηση αυτή μας προσφέρει μια συγκεκριμένη υπηρεσία, έναντι ποιου ακριβώς ανταγωνιστικού προϊόντος; Όταν διαφημίζονται τα νέα έργα του ΕΣΠΑ ή αλλά έργα υποδομής του ΥΠΕΧΩΔΕ και όχι μόνο, η πληροφορία αυτή ποιο πρακτικό αντίκρισμα έχει στον πολίτη αναγνώστη της εφημερίδας; Όταν μας έχουν ενημερώσει για την ολοκλήρωση όλων των τμημάτων της Εγνατίας Οδού ή της γέφυρας Ρίου - Αντίρριου παλιότερα, σε πια ακριβώς ανάγκη του αναγνώστη απευθύνονται;
Όλοι οι παραπάνω διαφημιζόμενοι, δεν έχουν κάποιο ανταγωνιστικό προϊόν απέναντι τους που να αιτιολογεί τη διαφημιστική προβολή. Ο προφανής λόγος ύπαρξης κρατικής διαφήμισης είναι να μας κάνει να νοιώσουμε μια σχετική ικανοποίηση αφού ΔΕΚΟ, υπουργεία και λοιποί κρατικοί οργανισμοί παράγουν με τα λεφτά μας έργο εκτελώντας την αποστολή τους, μας ενημερώνουν για αυτό και επομένως όλα βαίνουν καλώς. Στην ουσία, αυτή η μέθοδος διανομής, με νομιμοφανή τρόπο, μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε εφημερίδες και εκδότες, αποτελεί αντίτιμο για την κρατική προπαγάνδα, συντηρώντας έτσι ένα αποδοτικό μέσο διαμόρφωσης κλίματος και συνειδήσεων, που λειτουργεί τελικά ως απαραίτητο εργαλείο μαζικής χειραγώγησης των αναγνωστών - πολιτών
http://www.eihea.gr/circulation_gr.asp
Το έντυπο με τη μεγαλύτερη μερίδα στην διαφημιστική πίτα είναι η δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα City Press που μαζί με την επίσης δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα Free Sunday (εκδοτικών συμφερόντων του τηλεσχολιαστή εκδότη δημοσιογράφου πολυπράγμονα Γ. Κύρτσου) αποκόμισαν από την κρατική διαφήμιση €7,52 εκατ. Έτσι ο φορολογούμενος πλήρωσε μέσω των κρατικών οργανισμών, διαφημίσεις που απευθύνονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, σε όσους δηλαδή χρησιμοποιούν νωρίς το πρωί μέσα μαζικής μεταφοράς στο λεκανοπέδιο Αττικής. Οι δυο αυτές εφημερίδες διανέμονται δωρεάν, δεν έχουν κριθεί από την επιλογή του αναγνώστη με την καταβολή αντιτίμου και δεν υπάρχουν στοιχειά αναγνωσιμότητας με βάση την οποία ίσως, καθοριστεί το ύψος της κρατικής διαφήμισης. Ενδεικτικά, ο κύκλος εργασιών της εταιρίας (χωρίς το αγγελιόσημο) ΚΜΠ ΕΚΔΟΤΙΚΗ που εκδίδει τα δυο έντυπα, ανήλθε σε €7,66 το 2008. Συνολικά οι δωρεάν διανεμόμενες εφημερίδες εισέπραξαν €11,06 εκατ. (13,24% της κρατικής διαφήμισης).
Επόμενο άξιο αναφοράς σημείο είναι η επίδοση του σχολιαστή εκδότη δημοσιογράφου Γ. Τράγκα. Η συνολική ετήσια κυκλοφορία της Χώρας και της Χωράς της Κυριακής, αριθμεί 403 χιλ φύλλα. Ωστόσο ο κος Τράγκας εισέπραξε από το δημόσιο €3,26 εκατ. Ουδέν σχόλιο.
Στην Ελλάδα, οι κατασκευαστικές εταιρίες και τα ΜΜΕ συνδέονται άρρηκτα. Ο όμιλος ΔΟΛ, συμμετέχει από κοινού με την ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική, στον Τηλέτυπο (MEGA). Με τη σειρά της η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική ανήκει στην οικογένεια Μπόμπολα, όπως και το 16% περίπου του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ, μητρική εταιρία της εθνικής μας κατασκευαστικής, ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ.
Ο ΔΟΛ και η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική εκδίδουν μια σειρά εντύπων και εφημερίδων. Για το σύνολο των κρατικών διαφημίσεων που φιλοξένησαν στις σελίδες των εντύπων τους κατά το 2008, ο μεν ΔΟΛ εισέπραξε €15,7 εκατ. ( το 18,8% της κρατικής διαφήμισης) και η ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική €10 εκατ. (11,97% της κρατικής διαφήμισης). Δε μπορώ να μη μνημονεύσουμε το νυν υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (αλήθεια αυτό το υπουργείο, ποτέ θα χωριστεί;) που στα τελευταία εγκαίνια της Εγνατίας οδού όπως έδειξε το εκτεταμένο ρεπορτάζ του MEGA , ευχαρίστησε τις κατασκευάστριες εταιρίες της κοινοπραξίας αναφέροντας τες ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε από ποια ξεκίνησε.
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος ο όμιλος Αλαφούζου με τις οικολογικές ανησυχίες, εισέπραξε για το 2008 €5,46 εκατ. (6,55% της κρατικής διαφήμισης) Αν σε αυτά προσθέσουμε και το έσοδο της δωρεάν διανεμόμενης εφημερίδας Metropolis, (η οποία φαίνεται ότι αντλεί ειδησεογραφία από το in.gr και συναφή sites με τη μέθοδο του copy – paste) που ανέρχεται σε €3,09 εκατ. το σύνολο για τον όμιλο φτάνει τα €8,55 εκατ. (10,24% της κρατικής δαπάνης)
Διαφήμιση, είναι η προβολή ενός εμπορικού προϊόντος που αποσκοπεί στη διάδοση της φήμης του και στην κατάκτηση του καταναλωτικού κοινού. Στις περιπτώσεις οπού οργανώνονται ολόκληρες διαφημιστικές εκστρατείες, που όταν αγγίζουν τα όρια της συστηματικής προσπάθειας για τη διάδοση και την επικράτηση αρχών, ιδεών, δογμάτων κ.λπ., τότε πρόκειται για προπαγάνδα.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος αν, σε ποιον και σε τι χρησιμεύει, η κρατική διαφήμιση. Οι κρατικές επιχειρήσεις παράγουν και προσφέρουν αγαθά που δε μπορούν να παραχθούν και να διανεμηθούν σύμφωνα με τους κανόνες και τους μηχανισμούς της αμιγούς ιδιωτικής οικονομίας. Η μη ύπαρξη άλλων συναφών εταιριών διαμορφώνει συνθήκες κρατικού μονοπωλίου και επομένως κυριαρχίας στη σχετική αγορά.
Δημιουργείται η απορία ποιος να είναι ο σκοπός της διαφήμισης πχ της ΕΥΔΑΠ ή της ΔΕΗ. Μας πληροφορεί ότι η επιχείρηση αυτή μας προσφέρει μια συγκεκριμένη υπηρεσία, έναντι ποιου ακριβώς ανταγωνιστικού προϊόντος; Όταν διαφημίζονται τα νέα έργα του ΕΣΠΑ ή αλλά έργα υποδομής του ΥΠΕΧΩΔΕ και όχι μόνο, η πληροφορία αυτή ποιο πρακτικό αντίκρισμα έχει στον πολίτη αναγνώστη της εφημερίδας; Όταν μας έχουν ενημερώσει για την ολοκλήρωση όλων των τμημάτων της Εγνατίας Οδού ή της γέφυρας Ρίου - Αντίρριου παλιότερα, σε πια ακριβώς ανάγκη του αναγνώστη απευθύνονται;
Όλοι οι παραπάνω διαφημιζόμενοι, δεν έχουν κάποιο ανταγωνιστικό προϊόν απέναντι τους που να αιτιολογεί τη διαφημιστική προβολή. Ο προφανής λόγος ύπαρξης κρατικής διαφήμισης είναι να μας κάνει να νοιώσουμε μια σχετική ικανοποίηση αφού ΔΕΚΟ, υπουργεία και λοιποί κρατικοί οργανισμοί παράγουν με τα λεφτά μας έργο εκτελώντας την αποστολή τους, μας ενημερώνουν για αυτό και επομένως όλα βαίνουν καλώς. Στην ουσία, αυτή η μέθοδος διανομής, με νομιμοφανή τρόπο, μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε εφημερίδες και εκδότες, αποτελεί αντίτιμο για την κρατική προπαγάνδα, συντηρώντας έτσι ένα αποδοτικό μέσο διαμόρφωσης κλίματος και συνειδήσεων, που λειτουργεί τελικά ως απαραίτητο εργαλείο μαζικής χειραγώγησης των αναγνωστών - πολιτών
http://www.eihea.gr/circulation_gr.asp
